vrijdag 27 september 2013

Gubbio

Van 6-15 september waren wij op een Italiëreis. Dit is blog no 4.
 
Uit de verse aantekeningen in het dagboek:
Dan naar Gubbio. De Apennijnen zijn een lastige ruggegraat van Italië. Ze verdelen het land dat tot 1860 versnipperd was. Gubbio werd door buursteden bevochten: Urbino, Città di Castello, maar ook door Duitse Keizer en Roomse Paus. Toch was het een prachtige trotse stad, metw ijken die gezamenlijk ook een democratie van onder hadden. De teksten bij die grote regerings/bestuurgebouwen straalden alle die democratische trots uit. Nu hebben de wijken allemaal nog hun eigen feesten, eigen groepen bij gezamenlijk toernooien en feesten op de grootse plein.

Hoe hoger in deze stad,hoe machtiger en deftiger. Boven dit plein en volkspaleis staat het hertogelijk paleis en dat van de aartsbisschopmet de Dom. Ook wel mooi, maar wat achteraf. Daaronder, stevig de straten af, kom je bij de markt, de volkswijken, ieder met hun eigen tradities.

Te veel om allemaal op te noemen. Ver boven Paule uit, wel een kartier rijden via kronkelwegen, was er nog een Monte Ingino, waar een basiliek staat voor de heilige Ubaldus, ooit bisschop van de stad en een belangrijk figuur: sinds 1194 is hij daarboven al begraven. Er loopt een kabelbaan naar toe, er staat een restaurent: alles voor een mooie bedevaart. Binnen de stad lopen ook verschillende gratis roltrappen om van het ene naar het andere niveau te komen (zowel geologisch als sociaal), maar die werkten nu even niet en we hebben de hoogteverschillen dus echt aan den lijve ondervonden.
Op het onderste relief staat Franciscus met de kerk die hij gaat vernieuwen, zowel fysiek als spiritueel. Ik kan me niet meer precies herinneren waar we deze hebben gezien. Gubbio wordt met Franciscus verbonden omdat hij daar een wolf heeft getemd die niet alleen dieren, maar ook mensen aanviel.
Er loopt ook een Franciscus-vredewandelpad van Assisi naar Gubbio. We hebben een klein stukje ervan verkend, maar het loopt met stevige hoogteverschillen en we hebben ons er verder niet echt aan gewaagd.
Die dag gingen we ook naar Montefalco, waar een stedelijk museum is in een oude kerk met waanzinnig mooie fresco's van Benito Gozzoli. Je mocht ze niet in het museum zelf nemen, maar ze staan tpch al op internet. Hieronder eentje: Franciscus trekt zijn kleren uit.

Geen opmerkingen: