woensdag 27 september 2017

Wim de Ru dirigeert al 40 jaar in de Leidse Studenten Ekklesia LSE

Zondag 24 september waren alle oud-leden van het koor van de LSE opgetrommeld om meer massa te geven aan deze gebeurtenis en maar liefst 70 oud-leden waren ook gekomen. Veel mensen dus vóór en rondom Wim. Hij werd onder meer later gevierd met een glossy": veel intern nieuws over het koor meet veel trouwe leden. Maar eerst 'gewoon' een dienst onder leiding van Wim de Ru zelf.
Het werd een sfeervolle dienst met veel psalmen, zodat we nog maar eens moesten bedenken dat niet de Toral en die 600zoveel geboden de kern van de joodse traditie is, maar die 150 psalmen die zoveel menselijke emoties en verlangens onder woorden hebben gebracht. En dat zingen wij dan graag na want dat maakt het meteen zoveel intenser. We kwamen nogal wat oude kennissen tegen, maar moesten naar nogal wat namen ook raden: we zongen er tussen 1998-2004 en dan nog een jaar er tussen uit naar Montreal. Maar mooi er weer eens te zijn.
De kerken die meer Nederlandse traditie in de diensten stoppen doen het voorlopig nog wat sterker dan die altijd toch wat weifelende LSE. Misschien zou dat dus ook helpen: wat steviger conservatief, maar dat willen de LSEers terecht niet. Deze groep die graag wat kritisch is, twijfelt, nogal eens weer even niet komt, ja, nu weer eens feestelijk in de Hooglandse kerk.
Er waren ook grappige teksten achteraf over de dirigent:
Ja, elke zondag kwart voor twaalf klimt hij op de bok
en kijkt de schola aan of ze hem nog wel zien staan;
een enkeling let op zowaar, maar ach na veertig jaar
maar ach na veertig jaar vindt hij dit niet meer zo raar

En als het dan zo ver is dat de Schola hem ziet staan\begint hij met het eerste lied, ja helemaal vooraan
van gij en ik, van knoppen die op springen staan een vlaag
voor wie dit alles niet begrijpt: het is een beetje vaag...
 Het was een feestelijke nazomerzondag in druk Leiden. Wij weten dat onze kinderen deze traditie niet zullen voortzetten, er soms zelfs stevige bezwaren tegen hebben. Of het niet nodig meer vinden, maar zelf hechten wij er aan en dit was binnen deze sfeer wel weer een bijzonder mooi moment.