Feest in Bunnik: Iconenwijding

Gisteren was er iconenwijding in Bunnik. Leerlingen van Ineke Meier lieten daar een 25 iconen wijden. Volgens de orthodoxe traditie zijn ze dan pas echt icoon geworden: geen echte geconsacreerde hostie of Gods aanwezigheid, maar ze  'stralen' dan toch weer wat meer.

Ze stonden er mooi te pronken, naast het altaar. Mijn Michael-icoon staat op de op-één na onderste plank, helemaal rechts. Die koptische icoon was nog door drie anderen tot voorbeeld gekozen.
Priester van de zondag, ongeveer 80-jarige Hans Eppink preekte over Sacramentsdag. Hij riep de oude 'Roomse dagen' op waarbij dorpsharmonie, bruidjes, zangkoor de processie begeleidde. Hij uitte ook kritiek op de eenzijdige concentratie op goddelijke aanwezigheid in een stukje brood. Jezus' boodschap blijft in ons vooral voorzover wij die ons eigen maken en vervullen: door een partner van je kind goed te accepteren, je huis voor anderen open te stellen.
Een beetje plat gemoraliseer soms. De oude katholieke gebruiken hebben het al lang zo moeilijk. Ook zo'n kerk in een dorpse gemeenschap, maar vlak bij de stad Utrecht, heeft het moeilijk om warme spiritualiteit te beleven en te onderhouden. De kerk heeft daar het 40% achterste gedeelte uitgeschakeld: alleen open bij grote gelegenheden (vaak alleen drukke begrafenissen). Eigenlijk heeft die kerk uit de jaren 1930 nog heel wat schoons te bieden. Zeker natuurlijk op zo'n iconendag, anders ook wel. En nu deed de priester weinig met de beelden van de mensen.

Achteraf had ik nog wel iets meer over het 'magisch realisme' van de iconen en van de hele ratteplan in die kerk willen horen en meemaken. Iets meer Gerard Reve in de katholieke kerk zou geen kwaad kunnen!