De bondigheid van een Radioprogramma, een missionaris die een afstandelijker buitenstaander werd

Voor een radio-programma, De kennis van nu, ben ik geïnterviewd, 17 juli 2014, ook die avond uitgezonden op Radio 5. Te horen nogmaals op http://nieuws.hum.uu.nl/2014/07/17/karel-steenbrink-te-gast-bij-de-kennis-van-nu/. In het programma worden emeriti aan het woord gelaten over hun leven in hun vakgebied. De radio-mensen hadden hun voorwerk goed gedaan. Een en ander gelezen, zeker de twee biografische artikelen en pikten er een grote lijn uit. Van geboren in een periode dat het katholicisme nog de enige weg naar hemel en heil was, naar een stevige relativist, die overal wel wat goeds in kan ontdekken, maar niets perfect ziet op deze wereld ziet.
Op zich vond Paule het niet zo bijzonder: de verhalen die je al een aantal keren hebt opgeschreven en nu dus nog weer eens herhaald op de radio. Dat is ook zo, maar zoals het hier in een uur ging, vond ik het zelf toch ook wel goed begeleid van deze mensen.
Overigens: mijn wereldreizen houden niet op. In Oktober gaan we naar Japan. Ik ga er lezingen geven over de algemene ontwikkeling van religie in Indonesië tussen 1945-2014: hoe van een seculier nationalistische sfeer de godsdienst weer helemaal terug kwam na 1965 en nog steeds aan maatschappelijke betekenis wint. Bij wijze van voorbereiding daartoe gingen we onlangs naar het Rapenburg om het stadspaleis van Von Siebold te zien, wat die man van 1823-1830 allemaal heeft verzameld en hoe hij het in de rest van zijn leven heeft beschreven. Prachtig hoe een arts als nevenhobby zo'n brede kennis over het land kan krijgen. In de tuin staan we allebei al een beetje in Japanse outfit.

Nationale rouw: leedvermaak? Sensatie of toch eerlijk medeleven?

Op donderdag 17 juli 2014 werd een vliegtuig van Malaysian Airlines neergeschoten boven Oost-Oekraïne. Bijna 300 passagiers en bemanningsleden kwamen om. Een week later kwamen de eerste stoffelijke resten in kisten naar Nederland. Van Eindhoven gingen zij in een zeer plechtige processie over afgezette wegen naar Hilversum. Onderweg stonden vele duizenden langs de weg en op viaducten. Ik ging op zaterdag 26 juli ook kijken bij de Koningsweg. Het was al de 3e of 4e dag maar er stonden toch enkele honderden. Veel jonge ouders met kinderen tot tien jaar. Al een half uur voor dat de weg werd afgezet stonden ze daar stil. Weinig gepraat onder elkaar, geen ongeduld, enkele bloemen in het hekwerk gestoken.

Het viel op dat in het hele proces nauwelijks kerkdiensten werden gehouden. Naast grote bloemenvelden in Hilversum en op Schiphol was dit ineens een nieuw Nederlands ritueel: de plechtige stoet met veel auto's, veel politie eromheen als nieuwe misdienaars, en vooral stilte. Ja, wat moet je verder met zo'n fatale vergissing, nutteloos geweld.