Hizmetbeweging in de milde verdediging

Op 15 Juli 2016 werd er een knullige coup gepleegd in Turkije. Een aantal militairen wilde de regering Erdogan afzetten 'omdat de grondwet niet werd gerespecteerd'. De dagen erna is niet duidelijker geworden wie er achter de coup zat: een oude kemalistische groep, bang voor te sterke islamisering in Turkije? Erdogan zelf heeft meteen de 'kanker van de Gülenbeweging' de schuld gegeven en lijsten die kennelijk al klaar lagen werden genomen als basis voor zuiveringen in justitieapparaat (3000 rechters ontslagen), bij de pers (waar de krant Zaman toch al was gesloten), bij het onderwijs, waar alle Gülen-gerelateerde huiswerkcursussen, scholen en universiteiten werden gesloten, docenten elders ontslagen. Dat ging in zo'n tempo, dat, als Erdogan zelf al niet achter de coup zat (wat wel gesuggereerd is, maar mij onwaarschijnlijk lijkt) hij het toch wel een 'Godsgeschenk' vond, wat hij zelf al snel na de coup meteen heeft gezegd.
In veel aspecten deed het me denken aan de mislukte coup van 30 september/1 oktober 1965 toen de linkse kolonel Untung in Indonesië een coup pleegde, zes generaals vermoordde, maar vooral een anti-communistische hetze startte, waardoor een helf tot naar schatting één miljoen slachtoffers vielen.
In Europa en Amerika geloven heel weinig mensen in de aanklacht tegen Gülen. De Verenigde Staten denkt er niet over om hem uit te leveren en heeft in November 2015 ook al geweigerd om de Hizmetbeweging als een terroristische te classificeren.
Het is moeilijk te bewijzen dat je in stilte en rust, via een groot netwerk van kleine organisaties goed werk doet. Vroeger presentaties in de media vielen nogal eens verkeerd uit. In 2008 kwamen de Gúlen mensen slecht voor de dag bij een uitzending van NOVA, toen er vooral uitgeknipt werd dat er niet iets als één grote Gülenbeweging is. Nu heeft een werkgroep Hizmetbeweging een persconferentie gehouden (vrijdag 29 Juli) in het mooie hotel Des Indes in Den Haag waren veel cameras en een 60 personen bijeen.

Alaattin Erdal, lange tijd werkzaam in de journalistiek van het Nederlandse Zaman, maar ook als Stadsdeelwethouder van Rotterdam Charloos voor het CDA, was de voorzitter. Van het Platform INS (vroeger de Dialoogacademie) van Rotterdam was er Alper Alasag, van de vrouwentak ZijN Selma Ablek. (Zie boven). De show werd wel gestolen door Saniye Calkin die de grote verklaring voorlas. Eerst bescheiden, bijna timide, dan echt kwaad en uiteindelijk zelfverzekerd en het recht opeisend op belangstelling, verdediging van de goede doelstellingen. Naast haar (zie hieronder) Ahmet Taskin, de Utrechtse man die via onderwijs en huiswerkbegeleiding groeide naar belangenbehartiging van zakenlui en handelsrelaties met de Turkse ziekenzorg.

De verklaring is na te lezen op www.hizmetbeweging.nl.
Enkele kernwoorden: groot verdriet - zorgen - Hizmet is dienstbaarheid aan de mensheid - onderwijs - liefdadigheid, dialoog: beschuldigingen vanuit Turkije zijn absurd - zware valse beschuldigingen - Amnesty International schrijft al over 'zuiveringen' en heksenjacht, ook door de Turkse ambassadeur in Nederland. Een tweede golf van aanvallen kan er aan komen als velen van vacantie in Turkije terugkomen. "Onze toekomst ligt in Nederland. daarvoor zetten wij ons in, al is dat lastiger dan voorheen. Er zijn ook al mensen die niet meer op onze adreslijsten willen voorkomen."

Van zolderkerk naar een pronkzaal

Zondag 17 juli waren wij in de Amsterdamse Dominicuskerk voor een vacantieviering. Tot onze en veler verbazing een volle bak. De 450 gedrukte blaadjes met liederen waren niet voldoende. Voor het koor was er een slimme formule: iedereen die om 10.00 was gekomen mocht mee-oefenen en dus ook mee-zingen in het koor. Vanwege de zomer was er een lichter programma: veel liederen die lang herhaald werden, korte lezing en korte preek. 'Voor een keer is het prachtig' zei een zanger naast me.
Dirigent Jan Kortie was sterk in het laten zingen vn die grote groep in canon en dan nog in langzaam, steeds sneller, uiteindelijk zeer langzaam en zacht tempo: Amor, ermanos, Dios es amor. Ama todos como ermanos. Dios es amor.

 Ja, dat is nog wat anders dan die sereen-witte Janskerk in zijn cistersienser/calvinistisch strak witte wanden. Van beneden tot bovenin feestelijke tinten. Alle heiligen en engelen er bij.
Het lied Kosi revaya ('Mijn beker is vol/stroomt over') was nieuw voor mij. Toevallig kwam ik die beker even later weer tegen bij soera 76:5 Inna al-abrar yasyrubuna min kasi kana kizadjoeha kafur..
Hier is kosi dus kasi geworden en in de hemel drinken de vromen uit een beker, waar kampfer is bijgemengd. Hoe dat precies smaakt is (nog), niet duidelijk, maar dit ene maleise woord in de Arabische Koran duidt zeker op iets heerlijks.

Het blijde bericht dus, met ook psalm 23 er bij: Jij, mijn herder? Niets zou mij ontbreken .. laat het zo blijven..
Daarna gingen wij  verder lopen in Amsterdam, propvol met toeristen. Er was een grote groep Indonesische nonnetjes met een priester, zittend bij de Oude Kerk, op vrije banken, omdat alles daar toch wel duur is. Om de hoek bezochten wij de nu zeer uitgebreide schuilkerk van Onse Lieve Heer op Solder. Er is een pand ernaast voor opgekocht, waar de entree, het café en een ruimte voor schoolklassen en groepen is: bijna koud steriel modern ingericht. Vandaar loop je onde de smalle straat door. Er is een deftig pand, met veel kamers, trapjes tot er boven een volledig ingerichte kerk, met sacristie, biechtstoel, doopvont, priester-kamers, zelfs een mooi orgel blijkt te zijn. We zouden voor de janskerkgemaante aan die ruimte voldoende hebben voor de 120-140 bezoekers van de gewone zondagen. Een een prachtige oude sfeer. Maar wel een museum geworden, als sinds rond 1880 de nicolaas en de Dominicuskerken waren gebouwd.

Maar vooral de Dominicus verdient het op nog steeds met zang, een goede preek en goed volk de eigen aandacht te krijgen.