De maand begon met Allerheiligen/Allerzielen, dan kwam Sint Maarten. Dit jaar wat heftiger omdat het 1700 geleden is dat de heilige stierf in Tours. 11e van de 11e dus. Er was een prachtige informele kinderoptocht in Amsterdam, Watergraafsmeer. In de Janskerk vier weken lang preken over het levensverhaal van de man (naast de Jacobusbrief), in de Dom een prachtige opera Martine-Martinus, maar het begon op de zaterdag voor het feest (nu dus op 5 November) met een Martinusparade vanaf het Domplein.
Het centrum is een prachtige Martinus op paard. Boven staat hij in het daglicht, maar in de avond ziet het er als de onderste afbeelding uit. Er zijn allerlei engelen, ridders, wel een 300 kinderen met lampionnen, een fanfare, een kolossale draak. Prachtig gezicht zo rond 18.00 op het oude Domplein (even vergeten dat we daar op een ingevallen kerk staan).
Voor ons was het hoogtepunt zeker de opvoering van de opera
Martine-Martinus. Het verhaal draaide rond Martinus die als een succesvol soldaat/bestuurder de stilte en eenzaamheid van een kerk zoekt voor meditatie, maar toch een zwerveling die ter plekke sterft moet genezen.
Daarnaast is er een verhaal van een meisje dat haar moeder verloren heeft en daar helemaal weg van is. Ze is keepster in een voetbalelftal, waar ze stond te dromen, denkend aan haar moeder, maar toen de belangrijkste penalty kan houden. Haar teamgenoten vinden dat een wonder. Ze komt in de kerk, praat met een schoonmaakster, die een sjaal van haar moeder vindt, zodoende heeft Martine haar evenwicht weer gevonden en is de geest van Martinus ook over haar vaardig. Dankzij het tekstboekje konden we het verhaal ook nog goed volgen.
De opstelling in de Dom was gesloten: aan drie zijden zat er publiek, tot een hoge tribune voor het orgel, zodat die imposante kerk zelfs gezellig en cosy werd. Niet meteen een populaire musical, maar een mooi werk voor die oude Martinus!
