Nieuwe muziek tussen oude stenen

Zaterdag 14 waren wij in de Dominicuskerk voor de presentatie van een CD-lied project van de mensen van het Nieuw Lied Fonds: de zevend al weer van liederen op teksten van  vrouwen, met veel muziek ook door vrouwen gemaakt. De eerste zes CDs staan in het boek Als daar muziek voor is, uit 2013. Het gaat in een rustig tempo: ze zijn nu 25 jaar bezig! We begonnen om 10:00 uur te zingen. Liefhebbers van deze nieuwe liederen, ondersteund door een koor van zo'n 30 dat al maanden op de soms wat lastige zettingen had geoefend. Om 15:30 was er een concert met alle 16 liederen uitgevoerd.

Thema was 'Loslaten'.  Dat gebeurt tegenwoordig vaak: net als in de fenomenologische filosofie of psychologie neem je een emotioneel beladen woord waarmee je nog veel kanten uit kunt. Eb en vloed is de naam van de CD: veel begraven dus, vreugde naast verdriet, bijna zoals Prediker.
Het leven is dansen tussen licht en donker
tussen eb en vloed.
Dick Steigenga had op het altaar een bloemstuk-met-twee-jurken gemaakt: een voor treurige, één voor feestelijke gelegenheden, met een herfstboeket.
De kerk was niet vol, maar er was toch een koor van ruim 120 om de liederen in te studeren. Dirigente voor de grote groep was Wilna Wierenga met de juiste combinatie van goede muzikaliteit en handigheid om soepel en vol humor met grote groepen om te gaan.

Er waren drie liederen uit het mooie boek Doodgewoon van Bette Westera:
Als je nou eens niet kon sterven,
zou je dan op zwemles gaan?
Soms  ook wel 'dooddoeners', maar altijd mooi geformuleerd, zoals dit van Agnes Snitker,
Gister is dood
Vanmorgen begraven.
Eigenhandig heb ik zand gestrooid, 
uitgebroken bevrijd.
De verwijzingen naar God zijn er vaak, maar het blijft vaak bij een gevoel van gedragen worden. Jezus komt er ook een beetje bekaaid van af: eigenlijk eenmaal en dan nog ook als een vaag maar vurig gevoel:
We delen zijn woorden we delen zijn brood, wij noemen ons één.
Wij drinken zijn dagen en voelen zijn leven als wijn in ons bloed.
Dit is ver van de realis presentia waarbij Jezus in de wijn gaat; nu voelen wij de wijn in ons bloed.

Een week later, gisteren, 21 oktober, was er een leuke happening in de Domkerk: een orgelfeest met nazingen van psalmen op hele noten, zo hard en mogelijk. We hoorden van hymnoloog Arie Eikelboom hoe lang Luther en vooral Calvijn er wel niet over deden om de gemeente aan het zingen te zetten. En hoe moeizaam in Nederland de overgang in psalmzingen van ritme naar hele noten verliep en weer terug. Hoe snel kunnen mensen veranderen? Met de smartphone gaat dat snel, maar al die nieuwe liederen: alleen groepen die gretig zijn en nieuwe dingen willen, zullen ze snel gaan gebruiken.