Minimalisme van Max Reger (opus 138)

Wij zongen onlangs met leden van het Janskoor bij een begrafenis voor een man die incidenteel ook bij ons had gezongen. Hij wilde zo graag dat het Ruht wohl, ihr heiligen Gebeine uit de Johannes  Passion van Bach gezongen zou worden. Een mooi slot na dat ontroerende Es ist volbracht.. Ook al stierf Jezus vrij jong (deze man was 63 geworden, wat wij ook nog niet zo oud en voltooid vinden).
Andere keuze van hem was Max Reger opus 138
Des Mensch lebt und bestehet
nur eine kleine Zeit
und alle Welt vergehet
mit ihrer Herrlichkeit.
Es ist nur Einer ewig und an allem Enden
und wir sind in seinen Händen.

Ik vond het toen een beetje mager: kon er geen dankbaarheid bij? Vreugde? In de Dominicus zongen we gisteren Psalm 139 (Verzameld Liedboek blz. 138-141). Die mag wel bij mijn begrafenis.
Iedere regel daarvan lees je anders in dat perspectief. Vooral het slot:
Ik ben toch niet op een doodlopende weg
Leid mij voort op de weg van uw dage..
Voor het In Paradisum deducant te Angeli heb ik zelf al een mooie icoon gemaakt. Een vriendelijke Michael. Hij is nog niet klaar, maar komt er aan! Alvast een voorproefje.

Ook mooi bij een (mijn) begrafenis te zingen is Verzameld Liedboek  766
Op mijn levenslange reizen ..
nog een leven zal ik reizen
nooit meer zonder reisgenoot..

Dan nog Verzameld Liedboek 648:
Niemand heeft u ooit gezien
vrede en een nieuwe wereld
en de dood zal niet meer zijn.


En natuurlijk bij de kaarsen ontsteken:
Als alles duister is, ontsteek dan een licht in ons dat nooit meer dooft..

En bij weggaan mag  Laudate omnes gentes...