Brandenburg

Op weg naar een 10-daages toch door Polen, hadden wij een eerste stop in Brandenburg. We hadden er een City Hotel gereserveerd. Uitstekende kamer in een typische DDR-straat vanwaar je zo het oude hart van Brandenburg kon binnenlopen: dat wel keurig naar de rijkdom van de late Middeleeuwen en daaropvolgende eeuwen opgepoetst.

Dit is een polderland, meet veel water, watermolens ook, eilandjes in de rivier de Havel. Bijna-Nederlandse sfeer dus. De grote gebouwen, de kerken dus, zijn ook allemaal van baksteen. Sommige wat extra versierd. De stadskerk Katharina-Kirche staat er in een wat brute laat-gotische pracht, terwijl de oude Romaanse Dom stevig gerestaureerd op een eigen eilandje staat, temidden van een groot premonstratenzer klooster. Het oude slote zagen we niet.

 Dit is Luther-gebied. Er was ook wel een Freie Evangelische Kirche, waarvoor een aardig nieuw gebouwde kerk in de vorm van een ark was gebouwd. Naast al die herbouwde en opgeknapte kerken dus toch ook wat nieuws.

De Rotary-club had in de jaren rond 1910 een Italiaanse beeldengroep rond de schone Galatea aangekocht uit Italië: een demon wordt op haar verliefd, vermorzelt haar minaar, maar Galatea neemt wraak door in een ster te veranderen: meteen de hemel in dus. We hadden het in de Villa Farnesina van Rome als schildering van rafael gezien, hier in wat lompe stenen. Op de achtergrond de romaanse Dom.

Hannover

In de 2e helft van Juni 2016 gingen Paule en ik voor een 11/daagse reis naar Polen. De eerste dag namen wij een lunch in Hannover, omdat we nog niet verder hoefden dan Brandenburg.
Hannover is zo´n stad die wij nog niet zagen onderweg naar Berlijn. Uiteindelijk hebben vrijwel alle Europese vorstenhuizen sinds de 17e/19e eeuw er wel een band mee, omdat het huis Hannover vorsten heeft geleverd voor engeland en zo via/via voor veel andere landen. Het slot is helemaal verwoest in de oorlog en pas in de jaren 1990 als een sjiek restaurant en conferentiecentrum opgebouwd. De tuin is het meest curieus. er is een heel grote Engelse tuin, sierlijk romantisch, maar ook een strakke barok-tuin, strikt geometrisch: links-rechts allemaal gelijk. Zachte kleuren in sobere bloemenperken.

Naast de bloemenperken was er ook een uitbundige beeldensector. Volgens de beschrijving zou het carrara-marmer moeten zijn, maar het was allemaal zo netjes wit, dat het wel simpel gips leek. De thema's : exclusief ontleend aan de Griekse mythologie. Hét grote voorbeeld van de vorsten is natuurlijk de patser Herkules, mét zijn wat primitief aandoende knots. Wat de liefde betreft werden er schaamteloos wat brute schakingen vertoond. Hieronder eentje: duidelijk van Hermes, met zijn vleugeltjes aan de oren, maar wie de dame is, daarnaar mogen we gissen. De Helena (van Troje), waarbij Hermes paris helpt? Of een andere dame.
Er zijn achterin het park aparte kapelletjes/tempeltjes ter verering van de grote filosofen, Sokrates, Plato en Boetius. Zelfs Leibnitz wordt apart geëerd (maar het is zijn graf, hij was de grote geleerde van Hannover).

Geen kruisweg, geen Mariakapelletje, maar een Grieks-Romeinse droom in deze bakermat van het laat-feodale Europa.
Nabouwen is altijd riskant, omdatnhet er dan een beetje kunstmatig uit komt te zien. Een levende paleistuin hoort iedere generatie toch wat te veranderen, bijgesteld te worden. Hwet enige nieuwe waren de beelden in de rotskamers bij deze Grosser Garten, door een kunstcollectief rond 2003 prachtig uitgebeeld.

Op naar Brandenburg!