Perugia

Dit is de tweede impressie van een reis naar Italië, 6-16 september 2013. Hieronder staat het eerste verhaal over de reis en ons verblijf Agiturismo.

De eerste dag na de reis gingen we naar Perugia. Als al die andere steden van Umbrië spectaculair op een hoge heuvel gelegen. Ze hebben er een prachtige parking, vanwaar je via grootse roltrappen naar de stad er boven gaat: door de oude Rocca heen, de burcht die de pauselijke overheerser had laten bouwen na de 'zoutoorlog' van 1541, toen het Vaticaan de overhand kreeg. Meteen na de bevrijding van de kerkelijke staat hebben de Perugianen die burcht weer afgebroken. Tegenover de Dom staat nog het grandiose oude pauselijk paleis, nu museum van alsmaar mooie kerkelijke kunst tussen 1300-1500. Hoeveel annanciaties? Geboorte van Jezus, kruisigingen: uiteindelijk is de thematiek van de onderwerpen redelijk beperkt daar. In de musea mag je niets fotograferen, dus dat zit er nu ook even niet bij!
Hieronder wel het gebouw:

De paus die Perugia liet veroveren werd gehaat, maar deze goedige opvolger-Paus heeft de stad weer enige vrijheden en wat minder belasting gegeven en daarom kreeg hij een standbeeld en werd hij ook als een goedzak afgebeeld. Ondanks de tiara en de plechtige outfit, ziet hij er toch wel als een persoonlijkheid uit, niet alleen een drager van de waardigheid.

De roze-witte achtergrond is die van de buitenkant van de Dom.

Natuurlijk was Franciscus de grote held van deze reis. Hij heeft door heel Umbrië gelopen. In Perugia zou hij in 1520 die andere grote vernieuwer hebben ontmoet, Dominicus Guzman, die wij eigenlijk niet goed kennen als persoon, terwijl we van te voren weer van alles over Franciscus hadden gelezen: arme, leek, vredesman (ook met moslims, maar algemeen pacifist ook), de sprekende religie van de kerststal, menselijke Jezus, kritiek op de paus, maar toch binnen de kerk blijvend, met geweldige aanhang, terwijl die eenvoudige man damn toch zoveel grootse kerken kreeg.
In Perugia zouden de twee elkaar hebben ontmoet: de een als een serafijn in religieuze gloed, de andere vooral geleerd, in licht van Kerubs, maar samen uno splendore, een prachtig voorbeeld hoe een grote traditie wat moois kan voortbrengen.

Zoals overal in Umbrië was er in Perugia gewoon te veel te zien. In het midden hierboven dus de gevel van het eenvoudige gebouw in de klooster/universiteitswijk van Perugia: nog echt heel levendig. Daar zouden de twee elkaar ontmoet hebben. Onderste hierboven schijn een Romeinse tempel geweest te zijn, vanaf ca 500 een christelijke kerk. Binnenin leek het wel op de structuur van de Rotspoel, Rock of the Dome in Jeruzalem, vanwaar Mohammed ten hemel gestegen is.

Al wandelend door die fantastische stad viel ons de eenvoudige toegang op van een gebouw van de Pauselijke Missiewerken. Daar had een moslim simpele graffiti bijgeschreven: Allahu Akbar! Zo in de trant van "Jullie mogen best missionair werken, maar wij moslims, vinden Akllah de grootste." De schrijfwijze is niet helemaal correct: een waw teveel, die je wel uitspraakt, maar niet hoort te schrijven. Afijn, een kleine religiestrijd in het moderne Perugia!

Agriturismo Miralduolo in Umbrië

van 6-15 September 2013 deden wij een Grand Tour, een Italiaanse reis, zoals dat sinds de 19e eeuw belangrijk was in de opvoeding. Kunst kijken, de renaissance en het landschap inademen, in ons geval vooral in Umbrië. De eerste dag was het 1000 km tot Como, eigenlijk teveel, maar ja het was verder dan wij dachten toen we het bestelden en zeker in één dag niet te doen.
We hebben wel genoten van de reis door Zwitserland dat we eigenlijk nauwelijks kennen. Vooral de serie tunnels van de Gotthard-trip waren wel bijzonder! En dan het uitzicht dat je hebt als je er eenmaal door heen bent gereden.

Wij hadden een hotel geboekt in Brunate, stadje bij Como, op 500 meter hoogte: de autorit vanuit het drukke and nauwe Como was dan ook een soort James Bond ervaring, met Italianen die ons tegemoet reden, die vonden dat we te langzaam reden, e.d. Rond 1900 hebben de rijken van Milaan hier hun villa's gebouwd, koel en zuivedre lucht. Vergane glorie nu van de grote hotels.  Wij vergaapten ons ook aan de engel bovenop de kerk (NB een heuse basiliek), die de duivel aardig achter zich had verworpen.

De 2e dag stopten wij voor een wandeling van een paar uur door Bologna. Het was de eerste stad waar we alsmaar pausen tegenkwamen, als bouwer van stadspoorten, van parken, van grootse paleizen: dat zou een van de voortdurende beelden worden. Enige tijd geleden hebben we de TV-serie over de Borgia's gezien en beseften daardoor hoe groot de pauselijke macht was geweest en hoe serieus de pausen tussen 700-1870 geprobeerd hebben die macht te behouden of te vergroten. Ook hoe de kardinalen vooral onderdeel waren van een geld-en-machtpolitiek in dat deel van Italië. Niet zo maar een klein staatje, maar een van de grootste van Italië, totdat Garribaldi er een einde aan maakte. Hieronder het pauselijke park in Bologna.

 

Dat Jezus de Heer is van dit land, was geen pauselijke uitspraak, maar de vrolijke en wulpse figuren van de fontijn wel!
In al die steden is er een gigantische, of zeker wel een grote kerk: Bologna was na een aardbeving, zo rond 1640, weer opnieuw opgebouwd en de kathedraal dus helemaal in de renaissancestijl van de Sint Pieter van Rome. Maar het oudere paleis staat er trots: had zo ook in Pergia of Gubbio kunnen staan.
Einde tweede dag kwamen wij aan bij het Agriturismo Miralduolo, tussen Pergia en Assisi gelegen. Een vroegere boerderij met grote tabakschuren, nu vooral in vee, grote gras- en mais-velden eromheen. Maar het vee staat op grote afstand. Er waren helemaal geen vliegen, geen muggen, wel stil en ruim: zo' 8 appartementen in het erg schone complex (keuerig zwembad, vriendelijke leiding). Internationaal publiek: Denen, Belgen en Nederlanders hier. Op 4 km afstand konden we Perugia zien liggen!