Wel erg light: Sharia4Leiden

Vandaag, 11 juni 2012, hield Leon Buskes zijn inaugurale rede in Leiden over het thema: Sharia: pleidooi voor een antrolopogie van het alledagelijks leven. Het was een meer dan volle bak. Ik was er een kwartier voor de aanvangstijd van 16.15, maar de zaal zat al vol, dus bekeken wij hem in een zijzaal vanaf het goede TV scherm, rustig met een tafel om notities te maken. Buskes zag in het debat van de laatste tijd een verschuiving van islam naar shari'a  waarbij het laatste staat voor alles wat eng is aan de islam: vrouwonvriendelijk, tegen niet-moslims, allerlei onderdrukkende en verbiedende maatregelen van geen rente en geen alcohol tot beperkingen voor vrouwen. Gelovige moslims, in ieder geval 'echte shari'a aanhangers' kijken daar natuurlijk heel anders tegenaan

Shari'a is inderdaad een sleutelwoord om de moderne moslims te begrijpen: die leven in een post-koloniale wereld, waarin shari'a inmiddels is uitgehold tot een klein setje regels voor het familierecht, maar in feite staat het ook voor een radikale omvorming van het staats-systeem waarin religie geen rol meer heeft, waarin vanaf 1970 wordt geprotesteerd tegen de eerste post-koloniale generatie die er niets van gebakken heeft en waarin ' de islam' nu een nieuwe kans krijgt. Maar wat is die nieuwe islam? Dat wordt overal weer anders ingevuld, à la carte dus en dan komt er bij Buskes een wat magere definitie van shari'a: opvattingen van moslims over hoe zij (volgens hen) volgens Gods wil moeten leven...
Buskes pleitte heel verstandig voor lokale studies, case studies, want overal wordt door moslims dit ideaal weer anders gezien. Er zijn zo wat symboolgevallen, alcohol, vrouwenkleding, rente bij banken, maar zelfs dat kan steeds weer anders wordt gezien. Terecht dus dat bij de receptie ook Maurits Berger rondliep, al was hij van een andere faculteit en niet rechtstreeks bij dit verhaal betrokken.

De selectieve tolerantie van B16

Enige tijd geleden werd ik uitgenodigd om een lezing te geven over Franciscus en de Islam bij de Bonifaciusacademie in Amsterdam. Voorafgaand aan de lezing bleek er in de Agneskerk een mis in de Tridentijnse liturgie te zijn: priester in vioolkistje, met de rug naar het volk, alles (behalve schriftlezingen) in het Latijn, beetje Gregoriaans gezongen. Er zijn daar twee priesters van de Broeders van de Heilige Petrus, een Oostenrijker en een Pool. Er waren zo'n 50 mensen. Ik vond het een wat vervreemdend gebeuren: sinds 1965 niet meer meegemaakt, maar zelf het 'laatste evangelie' Johannes 1 kende ik nog wel van buiten. Dat zit stevig in het geheugen gebrand.
Bij de lezing bleek het 'puliek' toch nogal gevarieerd te zijn. Een vrouw zei nadrukkelijk dat ze niet hier ter kerke ging, maar in de Papegaai, ook latijn, maar wat vernieuwd. Toch wel. De voorzitter van de bespreking, Hispanist Robert Lemm, bleek deze man nogal kritisch te zijn over Paus Benedictus XVI en de opkomst van Eurabia (titel van ene boekje dat hij mij cadeau gaf). Op blz. 33 schrijft hij kritisch over B16 die helemaal onnodig de Grieken wilde vleien met zijn opmerking over moslims in Regensburg: 'De Islam had achterwege kunnen blijven.' Hij prijst Johannes Paulus II omwille van zijn gesprek met moslimgeleerden in Al Azhar en het bidden on de moskee van Damascus 89: 'het gebaar van deze Pool is de enige uitweg in de wereld waarin wij leven.'
Naast die gunsten van de toch wat eigenaardige Priesterbroederschap van Petrus is er de minder orthodoxe Priesterbroederschap van Pius X, ook liefhebbers van de Tridentijnse liturgie, die eerst zijn geëxcommuniceerd en nu ten dele weer in genade aangenomen.




Heel wat krampachtiger en zonder compromis wordt er door het Vaticaan nu gereageerd op een boek over sexualiteit, Just Love van de Amerikaanse emerita hoogleraard (Yale University nog wel) en non Margaret Farley. Zij schrijft kennelijk in een milde manier over masturbatie (kan een goede manier zijn om je lichaam te verkennen), over geboorteregeling en over homosexualiteit. Feminisme wordt nu in het rijtje gezet van indifferentisme, communisme, secularisme, rationalisme, en andere enge ziektes waar de Vaticaanse heren bang voor zijn. Het boek is uit 2006 en de procedure voor de veroordeling duurde met twee jaar erg kort. Maar schijnt wel onderdeel te zijn van een bredere campoagne tegen Amerikaanse nonnen: nou zet ze op en laat ze in het Vaticaan maar een poepie ruiken!
Mooier zou natuurlijk zijn als de opperste bruggenbouwer of Pontifex Maximus beter zou proberen de boel een beetje te stimueleren en bij elkaar te houden danbanvloeken uit te spreken in de liberale richting, terwijl hij gewoon toelaat dat het op de rechterflank druk wordt met allerlei nieuwe groeperingen.
Bij het bezoek aan een verpleeghuis in Smakt, dorpje van 50 huizen, zag ik tot mijn verbzaing dat daar een nieuwe Indiase Orde is neergestreken: Eucharistic Flame van  de priester Dr. Joseph Vadakkel. Die kant kan dus heel veel. Laat honderde bloemen nu ook eens aan de andere kant bloeien!