Bossen en vestingen, dat is het wel zo'n beetje in de Belgische Ardennen, waar wij van 14-18 September waren. Luik is de absolute topper: de oude bisschopstad met zijn afgebroken kathedraal. Bouillon was ookeen grote verrassing. Op de terugweg gingen wij in Namen de citadel bezoeken: ook bijna 1000 jaar militaire geschiedenis, uitbreidingen. Nu schijnt het vooral een toeristische attractie te gaan worden met verkleedpartijen voor nationale heimwee, vooral in de zomermaanden. Middeleeuwse burchten, een 18e eeuws prachtslot, dan de Waterliniestijl van Willem I en steeds dikkere muren, korchten, en nu in de zomermaanden vrouwen met ountmutsen en lange rokken en mannen met schilden die aan de zelfbediening aanschuiven, met muntjes hun koffie uit een machine halen.
Luxemburg hoort hier eigenlijk ook wel bij. Twee diepe rivieren, mooi omgeving en een stad op een rots, maar zonder oud hart. Een paleis, eenkasteel, eenkoddig parlement met een dapper wacht lopende minimalistische, eenzame soldaat. Niet een een echte kathedraal, maar een groot Jezuïetencollege met een sierlijke netjes opgeruimde kerk, waarin wij vanwege de regen een concert voor één gitaar en één hoboist bijwoonden. Vanwege de regen met zo'n 15 man publiek.
Op de terugweg gingen wij ook nog aan in Thorn, zagen de film over de geschiedenis van het kleine rijkje, een van de weinigen die eeuwenlang door een vrouw werd bestuurd. Mooi allemaal en op niet zo'n grote afstand van Utrecht. We komen nog wel terug in die streek.
