Koszalin en Darlowo

Bij de 11-daages reis naar Polen was ons eerste hotel in Koszalin, halverwege Stettin and Gdansk. hier zagen we onze eerste afbeelding van Paus Johannes Paulus II, die het straatbeeld van veel pleinen in Polen eert. Wel tegen de kerk aan vaak, maar toch eerder een algemeen-publieke dan een puur kerkelijke figuur.

Ook dit was vroeger een Hanzestad, maar het riviertje was verzand en we konden het nauwelijks terugvinden. Water genoeg, maar dat kwam vanwege de regen die we hier op ons kregen. De oude feodale industrieel had een paleisje bij de grote watermolen van de stad en dat gebouw was nu een museum geworden.

Dat ziet er dus mooi gerestaureerd dorps Duits uit en dat idee hadden we ook heel sterk. Maar er was rondom het stadplein toch ook iets nieuws en Pools. Er was kunst, die ons aan prinses Irene deed denken: boom-knuffelaars (overigens van een Afrikaanse kunstenaar)

 Paule staat in haar roze jas onder een rode paraplu ook nog te schuilen voor de regen.

Die roodwitte vlag deed ons wel denken aan de indonesische vl;ag, waar overigens het rood bovenaan zit. Maar hier was het ook wel extra gedaan als ondersteuning aan het voetballen van de Poolse ploeg bij de Europese Kampioenschappen.
In de middag van onze dag in koszalin gingen we naar de huidige kustlijn, waar we het kasteel van de graaf van Pommeren bezochten in Darlowo. Rond 1400 was Erik van Pommeren nog koning van Denemarken, Zweden en Noorwegen geweest. Hij moet een grote krijgsheer zijn geweest, die veel territorium verzamelde, maar na zijn dood was dat ook weer uiteengevallen.

Bij de Goede Herder staat rechtsonder dat kasteel ook nog een keer. Het moet toen een nogal kleinschalig gedoetje zijn geweest in deze uithoek van Europa, op eilanden temidden van moerassen en eilanden. Nu moest er nog stevig aan de weg gewerkt worden: we reden deels over een weilandweg, met alleen twee stroken van 20 cm. verhard, maar de stad heeft een nieuwe jachthaven en grote bungalowparken in de buurt en wil/dreigt een groot vacantieoord gaan worden. Water en mooie natuur genoeg in de buurt, naast nog wat mooie kastelen en kerken, pittoresk stadje.

Stettin (Szczecin)

Dit is een 2e verslag van een 11-daagse reis naar Polen. Op de 2e dag kwamen wij te midden van lange treintjes met vrachtwagens bij de 'haven van Berlijn',  wat het huidige Szczecin is, tot 1945 het Duitse/Pruisische Stettin. Het was voor ons meteen al een begin van de versnipperde geschiedenis van Polen, in allerlei combinaties soms zelfstandig, dan verenigd, maar nu weer aardig anders dan vroeger ooit. We hadden geen geluk: de nog wat sombere stad, met grote gaten in het centrum vanwege alles wat sinds die WO II nog niet was opgebouwd. Het paleis van de hertogen van(West-) Pommeren staat weer te pronken, zoals de kathedraal en enkele kerken. Twee sier/ ere-poorten, staan te midden van goedkope nieuwbouw of zelfs open plekken. In de regen die wee er over ons kregen was dat even slikken, maar als je er even doorheen kijkt, dan is dat een korte kennismaking met wat Polen verder voor ons in petto heeft.

We hadden overigens een lunch in een supermodern restaurant, voor de jonge nieuwe klasse, yppen zouden wij zeggen. Wel met bier, want Polen is geen wijnland. We kregen er een kaart met chip, waar alles in werd genoteerd wat we namen en uiteindelijk moesten we via die kaart afrekenen. Beetje nieuw systeem en de uitleg daarvoor kwam dan in gebroken Duits. In Warschau en zuidelijke streken was het meer Engels, maar hier toch (nog) Duits.

Ook in het Noorden van Polen veel rode baksteen, want het is laagland, polders, veel meren. De kerken zijn buiten de kerkdiensten dicht en hier dus een nogal prozaïsche foto van de kathedraal van Stettin. Ook weer netjes nagebouwd of opnieuw opgetrokken. Overigens zijn er heel veel kerkdiensten, dus ze worden wel intensief gebruikt. Een andere kerk was een centrum voor de jongerendagen en ook voor Radio Maria (die we overigens niet op onze radio konden vinden).

Op de binnenplaats van het paleis van de hertogen van Pommeren werd alles klaargemaakt voor een concert of show die avond, maar wij moesten er nog schuilen voor regen. Een apart beeld staat daar voor de man die tussen 1124-8 de grote actie tot 'bekering' van West-Pommeren leidde en daarmee de grote onderwerpings-bekerings overwinningen nog bijna een eeuw voor de legers van de Duitse Orde dit land definitief onder het christendom brachten: Otto von Bamberg. Een Duitse website noemt het zelfs einde heikle Mission, nu dus een proces waar niet iedereen zo gelukkig mee is. Hij staat daar als een bescheiden, zelfs lieftallig figuurtje, maar zo zonder problemen is die geschiedenis ook helemaal niet.