In de zomerperiode hebben we in de Janskerk dit jaar een cyclus met 'reisverhalen'. Er wordt wat afgereisd, ook in tijden toen er geen auto's of goedkope vluichten waren en geen vrije reisdagen nmet de trein. Abraham, Mozes, Elia zijn bekende lopers. Over verre afstanden. Jona is een van de bekdnste per schip. Hij moest preken in ninive, ging ver weg met de boot, werd door de walvis terrugbracht. Preek met succes in Ninivé. Maar dat was niet de bedoeling. Dat is het lastige slot het boek: dat Jona gaat zitten treuren omdat de stad niet verwoest wordt en zelfs zijn eigen hutje wordt weggevreten. Hij was een superfundamentalist, die alleen maar het slechte in andere mensen wil zien en niet blij kan zijn in het goede van andere mensen. Aldus predikante Marian Geurtsen. Daar kunnen de IS-mensen, maar ook een aantal van onze eigen geestelijke leiders nog wat van opsteken!
Dan hadden we één keer verhalen en woorden van Jezus, Lucas 9, 51-59. Ik schreef erover als inleiding:
"Reizen. Een
beetje als last minute en al helemaal
zonder reisverzekering: ‘laat de doden hun doden begraven’, zonder goede
planning ‘de Mensenzoon heeft niets waar hij zijn hoofd op kan laten rusten’ en
met goede kans op een terroristische aanslag: ‘wilt gij dat wij vuur van de
hemel afroepen om hen te verdelgen?’ Wat betekent dat dus: Jezus als
reisgenoot/reisleider?"
Dit zijn woorden van Jezus die als raadsels klinken. Dat vuur van de hemel afroepen geeft te denken aan de drones waarmee nu de lastpakken van Al-Qaida worden neergeschoten. Dat van de doden begraven lijkt op het verzoek van Elisa, die met Elia mee moet, maar hij mag zijn vader dan weer wel begraven. Eigenlijk kwamenwe er niet goed uit. Maar er zijn wel mooie liederen van Oosterhuis over:
De vossen hebben holen
de mensen weten heg noch steg
zijn altijd naar hun huis op weg ...
Net als in dit lied kwamen we er niet helemaal uit. Maar dat hoeft gelukkig ook niet.
