De twee ingang (van de drie) is ook al af:de passie van Jezus. Centraal hierin is de afbeelding van de doek van Veronica, die ook in detail staat. Dit is de ingang van de zuidzijde. Aan de oostkant moet nog de Verheerlijking, de Glorie, komen. Daar wordt nog stevig aan gewerkt. Het is me nergens duidelijk geworden waarom de kerk naar het westen en niet naar het oosten is gericht. Na het 2e Vaticaans concilie is de richting van het altaar wel omgedraaid en zou dit dus wel kloppen, maar zou Gaudi dat al zi'n 80 jaar geleden hebben voorvoeld?
Eigenaardig is dat het hier nog niet om de echte bevrijding en verheerlijking gaat, want de zuidzijde heet passio, dus echt lijden, ook al hangt een Verrezen Messias wel wat waaghalzerig in de lucht.
De Judaskus hier, met een duivelse slang nog erbij.
Het matrix-vierhoek toont een serie getallen die opgeteld horizontaal of verticaal allemaal op 33 uitkomen. Die leeftijd van Jezus moet dus ook wel iets als een volheid betekenen.
Dit is ook zo'n ietwat hoekig beeld, als het meeste bij de zuidingang, de lijdensverhalen, gemaakt door Josep Subirachs (geb. 1927, werkte hieraan vanaf 1987) en is volgens de tekeningen van Gaudi. We zien hierboven de vrouw die Petrus vraagt of hij Jezus kent en bij hem hoort. Petrus ontkent, de haan kraait.
Ik heb natuurlijk teveel foto's gemaakt, of in ieder geval ook behouden en toch ook maar veel hier op gezet. Van zo'n kerk-als-mandala kun je bepaalde dingen makkelijk herkennen: de vier evangelisten in de gewone afbeeldingen (al hebben alle dieren en de mens van Matteüs vleugels), er zijn de apostelen, brood en wijn, ook wat van de deugdenleer: vier kardinale en bij de geboorte-ingang de drie goddelijke, Gloof-Hoop-Liefde. Overweldigend is het licht (we hadden ook wel een mooie dag, in mei, tussen 10-13.00).
Er wordt ook binnen de kerk nog aan heel veel gewerkt. De hele serie kapellen rondom het hoofdkoor is nog niet af en niet toegankelijk. Daar zullen ongetwijfeld meer beelden komen, maar het sacrale schema is klaar. Hier links voorin een werker die het plastic van de afdekking op zijn plek moest brengen. Spectaculair!
Dit is het centrale beeld ahcterin de kerk, vreemd genoeg dus aan de oostzijde. Het ziet eruit als een menselijke figuur die in negatief is uitgebeeld, alsof de echte inhoud eruit is getrokken. Het moet Sint Joris zijn, maar hier is er ook al geen draak meer bij, de held is klaar, het zwaard rust op de grond. Waarom dit beeld van Joseph M. Subirachs zo gemaakt is? Ons boek van Albart Farges & Pere Vivas, Sumbolology of the Temple of the Sagrada Familia geeft geen uitleg. Ik vond elders dat hij voor Montserrat een soortgelijk beeld van deze christelijke strijder heeft gemaakt.
In de buurt van de verlossings-ingang, de zuidkant dus, staan deze twee kelken: voor brood en wijn als eucharistische symbolen, het belangrijkste christelijke ritueel (waar wel een gewijde voor nodig is; anders dan in de islam kunnen belangrijke rituelen alleen met clerus plaats vinden). Er is hier prachtige kleur, zoals ook wel bij de huizen en andere gebouwen van Gaudi, maar in het geheel van de kathedraal is erg bescheiden met kleuren gewerkt. Modernistische gevels zijn soms protserig, oppenkast, edelkitsch zelfs en we konden het ons best indenken dat er tussen 1880-1920 veel in gebouwd is, maar toen vond men het ook wel genoeg.
Deze foto's konden we (net als die van de Verrezene van bovenaf) maken omdat we met een lift in een van de pilaren omhoog waren gegaan. Dat is een riskante onderneming: nogal wet slaat de schrik van de hoogte, enge trap naar beneden, zo op het hart dat ze meteen veilig in de lift terug willen. Het is een fantastische beleving om het kolossale van de pilaren (te beleven je loopt door een buitenkant van één pilaar terug, zo groot is alles) en de buitenmenselijke proporties en hoogte van dit gebouw. Paule vond het uitermate eng en was helemaal bevrijd toen ze beneden kwam. Ik had wel uren willen blijven kijken.
Een laatste blik op de Sagrada Familia vanuit een andere Gaudi-icoon, het park Guëll, een steile helling, bedoeld om 60 luxe villa's in te gaan bouwen. Alleen de publieke zaken als kerkje, markt, portierswoning, muur van deze gated community zijn gereed gekomen en mooi genoeg.
De Sagadra Familia is niet dominant voor heel Barcelona: in de avond is de toeter van de Torre Agbar (Augua Barcelona, waterleiding) veel meer spectaculair. Bij de kust staan ook prachtige gebouwen, zoals die spectaculaire koperen vis en wat torens, een ervan in de vorm van een zeilboot. De basiliek staat ook een eind uit het echte centrum, rond de grote winkelstraten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten