Het lege graf

Susaku Endo schreef ooit een indringend boek over Jezus, waarbij hij dat woord op het kruis 'Het is volbracht' helemaal serieus nam. De Boeddha wilde het leven uitbannen door de begeerte te blussen. Jezus nam het lijden helemaal op zich en vond daarin de voltooiing. Met de verrijzenis en nog weer (opnieuw)  gaan leven zou de cirkel weer beginnen. Dus staat er boven het laatste hoofdstuk dan ook die tetel HET LEGE GRAF.
Alsof dat in onze cultuur een beetje doorwerkt: de Goede Week is vooral passiemuziek, de 'paaswake' was in de ons omringende landen niet op TV, niet in Duitsland en België. Een in de Janskerk was het ook erg rustig. Bij de dienst zelf was er ook grote verlegenheid met die fysieke verrijzenis van Jezus. Hij laat zich ook maar even en dan nog vaag zien. De predikant kon er niet veel meer van maken dan de boodschap dat dit de hoop op steeds toch wel weer licht na duisternis, hoop op een nieuwe toekomst na een depressie. Zelfs de vraag wat er dan in dat dode lichaam gebeurd kan zijn werd niet eens echt gesteld. Alleen bij de zondagmorgen werd in Matteüs 28 doorgelezen, tot waar de soldaten geld krijgen om te vertellen dat het allemaal in scene is gezet en het lijk gestolen is.

Paasmorgen was drukker in de Janskerk dan in de nacht. Volle bak zelfs en een vrolijke ook hier weer. Gaan wij te gemakkelijk over die oude vragen heen? In de nacht werd nog een passage vanTeresa van Avila gelezen over de rups die moet afsterven om de vlinder voort te brengen. En we zongen over dat proces van zaad dat sterft om nieuw leven te produceren. Bij Paulus is het die Jezus die al ooit gekomen is, en nog snel terug zal komen. Wij zagen nu in de lijdensweek met indringende passieverhalen juist wel weer die Jezus nog eens sterk terugkomen. Daarna de dans en liep de kerk weer leeg.

In de jaren 1950 kwam een kapelaan bij ons thuis het dogma van Maria ten Hemel Opgenomen propageren: daar moesten we eens stevig over gaan denken, geloven. Dat was zo rond 1950, of 1954 of kort erna. Ik vond dat toen als kind maar zielig: Maria met Ziel en Lichaam in de Hemel Opgenomen. In haar eentje. Misschien was Jezus er ook nog, maar verder niemand. Geen lichamen en de engelen hadden die ook niet. Lichamen in de hemel dat klinkt zo zeker als erg raar en eenzaam.
Bultmann heeft voor zulke gedachten de Entmythologisierung uitgevonden. Die mythische gedachten hoeven dus niet meer, maar je kunt ze ook niet zo maar uitwissen en er niets voor in de plaats stellen. Ieder jaar een Matthaeus Passion en in ieder huis een mooi Mariabeeld is wellicht toch wat beter. Ik ga dadelijk maar even een kaarsje voor onze knappe Balinese Maria opsteken.