Rome: martelaren en andere helden

Van 2-9 April 2016 waren Paule en ik in Rome. Dit is het 5e van een serie reisimpressies. Met een keuze uit de 550 foto's die ik in een week heb gemaakt.
Een van de meest bizarre kerken die wij zagen was die van Santo Stefano Rotondo. Niet zo groot als het Pantheon, maar toch een vrij grote kerk in een pure rotonde, grote koepel, gelegen aan een zeer rustige parkje vlakbij de grote gebouw van de termen van Caracalla (waar aan de andere kant weer het Circus Massimo ligt, dus tegen een grote open ruïne vlakte aan).
Aan dit idyllische plein ligt dus een soort horrorkerk, waar misschien met de beste bedoelingen heel wat wreedheid en sadisme te zien. De ene na de andere vreselijke marteling.

Ledematen worden afgehakt, mensen doorpriemd, lijken gewassen. Alsof het niet op kan! In deze tijd waarin vooral de martelaren in de islamitische wereld bij honderden worden geproduceerd, is het wat vreemd om dit allemaal zo aan te zien. En de grote gebouwen uit die tijden van Diocletianus en andere vervolgers staan er ook nog altijd. (Martelingen: bovenste en middelste foto van de Stefano Rotondo, de onderste van de Santa Pudenziana).

In het Capitolijnse museum, modern ingericht dus veel ruimte om de voorwerpen heen, stond deze Hercules, als cultureel icoon voor stoere mannelijkheid ook heel prominent. maar er staan er vele tientallen, zo niet honderdtallen van in de stad Rome.

Constantijn komt niet alleen voor in de prachtige serie fresco's van de Quattro Coronati, waarover ik al schreef op het eerste Rome-blog. Dit is in het baptisterium van de Sint Jan van lateranen, in de kerk dus die hij zelf voor de nu gelegaliseerde christenen heeft laten bouwen.

Het meeste prominente echt moderne gebouw in de grote stad is het Stazione Termini, begonnen nder Mussolini, en na de WO II voltooid. Daarvoor staat dit prachtoge beeld van de kleine johannes Paulus II, maar groot uitgevoerd zoals de Romeinen dat met grandeur en pompa kunnen doen.

Deze eigenaardige trap, achter in de kerk van Santi Bonifacio e Alessio, is gewijd aan een bijzonder soort heilige. Jongeman ontvlucht ouderlijk huis en huwelijk, gaat op pelgrimstocht, komt jaren later terug en wordt bediende in zijn eigen (ouderlijk) huis. De martelaar van nederigheid, nog met een vleugje anti-huwelijk uit die tijden toen Manicheïsme ook in was en maagden zeer geëerd. Hoe die Alessio dan toch martelaar was, was ons niet duidelijk. Het thema van de huis-ontvluchtende-teruggekeerde zoon-dienstknecht is er ook in de Santa Pudenziana. Zo'n mooi mozaïek-kerk, waar de latere baldakijnen net als in de Prassede de oudste kunst bijna onzichtbaar hebben gemaakt.

Dit is een modern schilderij in de Santa Maria in Cosmedin. Die kerk (vlak bij het Circus Massimo) is vooral bekend door de hand die je in een grote kop van een reus moet steken (in het voorportaal) om te bewijzen dat je niet liegt (over huwelijkstrouw!). De kerk is nu in gebruik door Syrische vluchtelingen, Melkieten, dus met Rome geünieerde Arabisch aanhangers van de besluiten van Nicea. Dit schilderij Fiat Lux is gemaakt door een Italiaanse Amelia Duranti, om de recente christelijke martaleren in Syrië te eren.