Twee gezichten van de Gülen-beweging?

In zijn boek over de Gülen-beweging schrijft Joshua Hendrick zelfs al over een opzettelijke ambiguïteit: een bedoelde dubbele agenda dus. Achter de schijnbare openheid, moderniteit zou een conservatieve agenda schuilgaan. Janny Groen en Rik Kuiper schreven zat. 20 augustus 2016 in de Volkskrant een bijdrage waarin gesproken werd over twee gezichten: het seculiere, waarin religie zelfs ontkent wordt (in ieder geval geen formeel godsdienstonderwijs op scholen), maar 'binnenskamers zijn ze streng religieus: gaan ze naar een moskee, dragen vrouwen hoofddoeken en wijze ze homosexualiteit af'.
In 'ons' eigen boek over Gülen-inspired Hizmet in Europe.. hebben we ook een eerste deel over de spirituele kracht van de beweging. Maar daar is het genuanceerder: geen nadruk op de kleine geboden van de shari'a, maar gezonde spirituele rijkdom, zoals die in de mystieke sfeer van de Islamitische traditie wordt gekoesterd.

Toch moet er gezocht worden naar redenen waarom het verkeerd ging, sinds 2013 tussen Gülen en Erdogan? Ligt dat alleen aan de verzieking van Erdogan, de corruptie in zijn familie en vriendenkring? Bovenstaande foto's kreeg ik op zoek naar de 'double face' of Fethullen Gülen. Is de bovenste foto een mix van Gülen en Erdogan? Of toch een jeugdfoto van Gülen? Hadden de Gülenisten eerlijker over hun achtergrond moeten zijn?
In 1773 werd de jezuïetenorde door een paus opgeheven, onder pressie van de koningen van Frankrijk, Spanje en Portugal: in Rusland en China bleef de orde echter bestaan om in 1814 te herrijzen. De SJ hadden ook een sterke sociaal-politieke invloed naast een stevige katholieke spiritualiteit en een grote wetenschappelijke belangstelling.