Allerzielen

In deze maand zie we hoe enkele religieuze gewoontes worden ingebouwd in een seculiere wereld. Alllerzielen, Sint Maarten en Sinterklaas zijn er voorbeelden van.
Radio en TV besteedden veel aandacht aan dodenherdenkingen, kaarsjes opsteken voor je geliefden. In de zoveel jaren lange Janskerk (en ook in de Dom) waren er kleine lichtjes voor de overleden. Wat licht en rust dus, dat is de enige zekerheid die we hebben. Er kwam zelfs een glossy uit over de dood. Niet veel soeps.
In de kapel van het Barbarakerkhof werd een ingetogen dienst gehouden met een sopraan die vooral zong over Ruhe, Stille. De pastor (van katholieken huize) liet een icoon zien van een stille Christus (of eigenlijk een engel). Daarbij het verhaal over de joodse gewoonten om in ieder geval bij het horen van bericht van overlijden meteen naar het sterfhuis te gaan en vooral stil te zijn. We hoeven niet zo van die grote woorden over de dood te zeggen. Het mag en soms moet het in stilte.

Met onze buurvrouw bezochten wij twee van de drie graven die wij op het Barbarakerkhof konden vinden. Hieronder die van Wiollem Aantjes en mijn oud-collega Anton Houtepen. Dat van onze betreurde organist Mark van Kuilenburg konden we niet zo makkelijk in het donker terugvinden. Heeft wel wat dat avondbezoek aan een kerkhof, alsof je cihter bij die overledenen bent die nog niet helemaal weg zijn.