Een Indiase Idris met een Nederlands randje

Van een lieve vriendin kreeg ik het boek van Anita Nair, Idris. Hoeder van het licht. Het boek speelt zich af in Zuid-India tussen 1625 en 1661. Het is een waanzinnig goed geschreven  road movie ook al is het natuurlijk geen film. Een soort Odyssee verhaal van een Somaliër die 'als Ibn Battuta' door de wereld reist om die wereld en zichzelf te leren kennen. Het boek begint als hij in Mumbay is en naar het zuiden reist (meereizen in steeds wisselend gezelschap dus). In Ceylon, Sri Lanka komen ze op een plaats waar de Nederlanders de Portugezen hadden verjaagd en handel dreven. De kleine Portugese vesting had maar liefst drie kerken. Die hadden de Hollanders niet nodig, hooguit één. De Maria-kerk was dus een opslagruimte geworden. Erm werd in die omgeving naar parels gedoken, maar na drie dagen kwam er al een grote storm die de parelbedden helemaal onder hat zand gooide: curse of marya, heet het hier.

De hoofdpersoon, Idris is een moslim, maar er komen natuurlijk ook veel hindoes in het boek voor en vooral allerlei verschijningen van godinnen. Het doet er allemaal niet zo toe welke grote religie je behoort, tenminste niet voor Idris zelf en zijn zoon. Die zoon is onderweg via een nogal casual ontmoeting in de wereld gekomen, Idris vindt hem terug en die zoon blijkt dus min of meer hindoe te zijn. Maar krijgt wel een opleiding in een islamitische ashram, vooral vechtkunst.
Het boek geeft in kleine hoofdstukken steeds weer een heel andere enscenering, steeds weer nieuwe mensen. Anita Nair is razend knap in het neerzetten van die karakters, maar uiteindelijk loopt of kabbelt het allemaal gewoon door. Blz. 269: Waar ging het eigenlijk over dit verschijnsel dat 'leven' werd genoemd? Dit onophoudelijk zoeken, dit verlangen om dingen te weten, wat zou het hem uiteindelijk brengen?
De laatste hoofdstukken van het boek zijn  een prachtige beschrijving van de diamant-industrie, het graven, slijpen, de handel. Daar komt ook de derde (tijdelijke) vrouw voor Idris, beschreven in eigenlijk wel on-Indiase realistische zinnen. Maar er moet verder worden gereisd. Zoon Thilothamma gaat terug naar zijn hindoe-moeder en stiefvader en niemand mag weten dat zijn vader een moslim was, dus gaat Idris alleen verder. Als de mythe van de Vliegende Hollander.