Portugese impressies 1: Islamitische versus christelijke forten/kastelen

Van 18-25 april 2017 gingen Paule en ik op een Pousada-tour in Portugal: van Lissabon het binnenland in naar Palmela, verder oostelijk naar Arraioso en Vila Vicensa dan naar het zuiden, Beja en uit de Alentejo naar de Algarve, Estoi. We logeerden in oude forten en kloosters, reden door een groen lente-landschap. Niets kwaads te vertellen over de droge en dorre Alentejo: allemaal fris groen.
Veel van de forten hebben nog de naam dat de 'Moro' zijn, Moors dus, van de moslimoverheersing die kort na 711 begon en eindigde met de 'herovering' van Lissabon in 1147 en die van Faro in 1249. In totaal zo'n 450 van strijd, oorlogjes, kleine en grote heroveringen. Kennelijk onafhankelijk van de reconquista in Spanje, want in deze strijd ontstond het Portugese volk, de cultuur, taal.
We logeerden eerst twee nachten in het grote fort van Palmela.

Helemaal boven de grote toren, vanwaar de middelste is gemaakt: een terrein als een heel klein stadje, maar nu vrijwel leeg. Het witte gebouw bovenaan rechts is nu het hotel, de pousada. Vanaf de verdrijving van de moslims rond 1180 werd het beheerd door de geestelijke ridderorde van Santiago, rond 1880 als alle geestelijke orden opgeheven.
Er is aan de andere kant van de toren een klein museumstraatje, met restanten ook van fundamenten. Die zijn in ieder geval uit de islamitische tijd. Wat er allemaal precies uit de christelijke tijd is? Zeker de Santiago-kerk, het grijze gebouw met kantelen midden op de onderste foto. Maar wie weet stamt dat ook uit de oudste tijd. Stenen en wellicht ook legers horen niet bij een bepaald geloof: in God is geen geweld. De kruisridders hebben nog twee andere kleine kerkjes gebouwd: net als in India en Indonesië bouwden de Portugezen in de beperkte ruimtes van de forten toch een respectabel aantal kerken, die de VOC-mensen dan weer als pakhuis gingen gebruiken.
Nu is het oude klooster een deftig hotel met mooie gangen, grandioos uitzicht uit de royale kamers. Redelijk vredelievend en omringd door de geesten en relieken van vroeger tijden prachtig om in te verblijven.

Wat zouden die ridder-monniken in die gangen hebben gedaan: zingen en bidden, of hun wapens oefenen en verfijnen? Onze kamer was bovenaan rechts (twee ramen) in het witte gebouw. Grandioos uitzicht, maar wel in de eerste versnelling door smalle straatjes naar boven in de huurauto (VW UP!) en stevig klimmen als ke iets van de omgeving wilt zien.