Aan een man die zulke doeken maakte hebben wij toen gevraagd om een afbeelding met het Zonnelied van Franciscus. Bij Pater Cletus Groenen, die toen bij ons in de buurt woonde, heb ik fragmenten van de originele tekst gehaald. De schepping wordt hier afgebeeld als een werk van de regenboog: die scheidt de droge aarde van de zeeën waarin allerlei fantasiedieren zitten. Sora Luna, Morte Corporale wordt uitgebeeld door de bamboe (Papringan, waaroonder niets kan groeien, is symbool van de dood, net als de gier. Toeval wilde dat wij ook op de Jalan Papringan 26 woonden). God is als het ware als een sultan met de eerbiedig buigende staf uitgebeeld. Goed Katholiek mochten de wijnranken en de korenaren toch ook niet ontbreken. Sore Luna en Frate Sole zijn wel verwisseld, maar dat doet geen afbreuk aan de afbeelding.
Het is een afbeelding van stevig formaat: 153x94 cm. Te groot voor ons nieuwe huis en wij zoeken een goede bestemming. We komen het gratis brengen als we het idee hebben dat de nu wel wat verflauwde afbeelding (natuurlijke verfstoffen houden hun krachtige kleur niet zo lang) zich er thuis zal voelen.
Al spoedig kwam er een liefhebber: zuster Paula Suwartini van de Clarissen in Megen wilde het graag hebben en zij kreeg het dus ook. We zijn naar het kloosterstadje gegaan, waar de zusters in 1721 kwamen, verdreven uit Boxtel door het leger en de administratie van de Nederlandse Republiek. Op de ruïnes van het oude kasteel bouwden ze hun klooster waar ze nu nog met 17 zusters wonen. Redelijk ruim zo te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten