Rafels van de Religie

Het is zomer, dus de officiële kerken doen het wat kalmer aan. Dit is de tijd van bedevaarten, midzomernachtgedoe en dat soort. Toch kwamen we de laatste weken wel erg veel creatieve spirituele zaken tegen.
Allereerst kwamen we er achter dat onze overburen, met name Lisette Doesburg op bijzondere manieren bezig is met de binnenkant van dingen en mensen. TenT in het Bos heet haar aanbod voor kinderen en andere groepen. Ook wel Kumararigpa, ook wel ELW Emotioneel Lichaamswerk. Ik heb alleen hun ladder geleend om het houtwerk aan de voorkant te schilderen. Nog geen andere trappen naar boven voorlopig.

Tweede mooie ontmoeting is met een beeldhouwwerk van Marijn te Kolsté, zwangere vrouw. Het staat op mijn zuidelijke fietstocht: naar Werkhoven, en via de noordelijke Lekdijk terug. We hadden het aan de zwangere Irene willen geven, maar het is er niet van gekomen. Vergeet niet even op die tekst hierboven in te klikken en zo die ontboezeming voor fietsers en wandelaars aan de Lekdijk te lezen.



Derde bezoek was gisteren aan het Comeniusmuseum in Naarden waar een kleine tentoonstelling beschermheiligen staat. De meerderheid zijn beelden uit kerken die zo'n 30 jaar geleden zijn weggedaan en nu in de verkoop zijn. Wij vonden het levensverhaal van de Hernhutter/Moravian Jan Amos Comenius indrukwekkend: meer sociale wetenschapper en pedagoog dan de filosofen Descartes en Spinoza uit zijn tijd. Dat hoort ook zo bij die praktische Moravische Broederschap. Via een tijdje Amsterdam heeft hij in de oude Waalse Kerk van Naarden een mooi grafmonument gekregen.



Comenius schijnt de eerste te zijn geweest die veel afbeeldingen bij het onderwijs gebruikte en zelfs een soort van geïllustreerde encyclopedie schreef/ontwierp. Hij past dus wel in deze beeldcultuur met zijn foto-blogs.


Dit was ongetwijfeld het meest curieuze beeld in Naarden: St. Pecunius, patroon van de bankiers stond er bij. Kost maar 450 gulden en als ik bankier was geweest had ik het zeker meegenomen.

Vierde uitstapje en ontmoeting was vandaag naar Amersfoort, Museum Flehite die een Maria-tentoonstelling hebben. Onder meer vanwege de Mariakapel die vanaf ca 1440 Amersfoort tot Maria-bedevaartplaats maakte. Het stierf niet uit na de alteratie van 1580 toen de protestanten gingen overheersen. Tot 1720 liep de bedevaart nog wel en daarna gingen ze maar naar Kevelaer. De kapel ontplofte in 1787 omdat die als kruitopslagplaats was gebruikt, dus staat alleen de toren er nog. Er waren talrijke mooie afbeeldingen van Maria, moeder van Jezus, maar bovenaan staat toch eerst nog een wenende Maria Magdalena, waarvan de tranen in parels veranderen.




Ten vijfde, maar wel de aanleiding om dit zo neer te zetten, was er ruim een week geleden de 50e verjaardag van Wilna Wierenga. Uit haar studententijd bij NBI kende zij Pete Pronk, die de academische theologie niet helemaal afgemaakt heeft, maar vooral via een verhalenatelier als kunstenaar van woord en gebaar zijn diensten aanbiedt. Wij waren dus enige uren in brabbeltaal, veel in gebaren en via gingen verhalen communiceren.


Pete Pronk noemt dat 'in tongen spreken', dabberen genoemd (naar Hebreeuws dabar< voor scheppend woord/span>, in de nieuwe bijbelvertaling klanktaal. Hij heeft er geen kerkje mee gesticht wel een eigen netwerk ook alweer!
Ik zal hier niet verder uitvoerig ingaan op die prachtige middag en avond. Dank je wel, Wilna, en natuurlijk ook Anton. Alleen nog een enkele foto hieronder, waaronder Anton Wessels met schoondochter en de stevige toren, bijna ondersteund door Eelkje Houtepen!