Kader Abdolah terugvinden in de 'echte' Koran

Hierbij voeg ik een concordantie van de sura-nummers van Kader Abdolah met die van de gewone Koran-uitgaven. Omdat Kader Abdolah de reconstructie van de volgorde in tijd heeft genomen als basis voor zijn verkorte weergave van de Koran, is hij moeilijk terug te vinden in de gewone Koran-uitgaven. Die volgen namelijk de profeet zelf of een commissie die kort na zijn dood de volgorde vaststelde naar de langste (no 2) en dan aflopend naar de kortste, van 110-114. De concordantie is terug te vinden via W. Montgomery Watt, Bell's Introduction to the Qur’an (Edinburgh University Press, 1970:206-213; of via de titels in de officiele Egyptische uitgave van 1924). Het is soms toch even zoeken geweest en ik ben er dan ook niet absoluut zeker van dat er geen enkel foutje in zit! Eerst gedrukt is hier is de uitgave van Abdolah en na is =teken de gewone Koranuitgave. Voor foutjes en reacties graag bericht naar: Karel@steenbrink.nu, 28 oktober 2011. 1=96; 2=68; 3=73; 4=74; 5=1; 6=85; 7=111; 8=81; 9=86; 10=87. 11=92; 12=89; 13=93; 14=94; 15=103; 16=100; 17=108; 18=102; 19=107 20=109. 21=105; 22=113; 23=114; 24=112; 25=53; 26=80; 27=97; 28=91; 29=95; 30=106. 31=101; 32=75; 33=104; 34=77; 35=50; 36=90; 37=54; 38=38; 39=7; 40=72.

41=36; 42=25; 43=35; 44=19; 45=20; 46=56; 47=26; 48=27; 49=28; 50=17; 51=10; 52=11; 53=12; 54=15; 55=6; 56=37; 57=31; 58=34; 59=39; 60=40. 61=41; 62=42; 63=43; 64=44; 65=45; 66=46; 67=51; 68=88; 69=18; 70=16. 71=71; 72=14; 73=21; 74=23; 75=32; 76=52; 77=67; 78=69; 79=70; 80=78.

81=79; 82=82; 83=84; 84=30; 85=29; 86=83; 87=2; 88=8; 89=3; 90=33; 91=60; 92=4; 93=65; 94=24; 95=58; 96=66; 97=99; 98=57; 99=47; 100=13. 101=55; 102=76; 103=98; 104=59; 105=22; 106=63; 107=49; 108=64; 109=61; 110=62 111=48; 112=5; 113=9; 114=110; 115 is bedacht door Abdolah zelf.

Franciscus voor het karretje van de dialoog?

Onde de titel Franciscus en de Sultan hield de Boomkerk in Amsterdam (officieel: Franciscuskerk!) een middag ter gelegenheid van de viering van het 100-jarig bestaan van de kerk. In 1911 werd het kolossale gebouw neergezet in een grote en drukke nieuwbouwwijk van Amsterdam-West, de Baarsjes. Nu staat de kerk grotendeels in een moslimwijk. We begonnen met het Zonnelied van Franciscus, gezongen door drie mannen, op een nieuwe melodie van Willem Marie Speelman.

Prachtige tekst, maar het lied is wat lang en ik heb er eigenlijk nooit een spannende of swingende melodie bij gehoord. Zelfs die van Huibers valt tegen. De nieuwe van Speelman was OK, maar zeker niet meer dan dat. De tekst blijft soms wel hangen, melodie niet: U eeuwige, die ver weg zijt en ongezien, niemand is bij machte U te noemen. Grotendeels natuurmystiek, ontzag voor de krachten, zon, maan, dood. Geen opgeblazen Jezusgevoel en zelfs geen onbesuisd verlangen naar eeuwig leven: gewoon ook gezegend om onze zuster de dood van het lichaam. Een heel bijzondere gast was Drs. Ekrem Karadeniz, legerimam, die ook met een missie in Bosniè is geweest. Hij moest daar de contacten met de moslims leggen, maar ook met de katholieken. Hij liet een bijzonder afbeelding zien in een katholieke kerk )in een plaats die ik nu even kwijt ben', gebouwd onder beheer van de sultan van Istanbul in 1854, met de moslim/architect ook erbij, als bewijs van de tolerantie van het Ottomaanse Rijk. Ze moesten natuurlijk wel in dat deel van het oude Yugoslavia, maar het gebeurde dan toch!

Een andere bijzondere gast was het verliefde paar Eva/Mehmet, die er met de ouders van Mehmet waren. Zij gaan binnenkort trouwen en zagen helemaal geen probleem in de verschillen tussen de religies. Eva legt hier uit dat God vroeger al meerder bijzondere mensen had gestuurd om zijn waarheid aan de wereld te laten zien± Abraham, Mozes, Jezus. En daarna had Mohammed in dezelfde stijl het nog eens opnieuw nagedaan± geen conflict of verandering, maar in dezelfde lijn. Dus waarom spreken over ´gemengd´. Toekomstige schoonmoeder en /vader zaten er glunderend bij.