Orvieto

Dit is de laatste van 6 blogs over een reis van 6-15 September 2013 naar en in Umbrië. 
De  stad Orvieto ligt weer prachtig op een rots, waarnaar vanaf de parkeergarage weer die roltrappen gaan, zodat je in hartkje stad uitkomt.
Hier de eerste schoonheid: de preekstoel van de Santo Andrea kerk, met mozaïek versieringen die wel heel sterk aan de moslim kunst doen denken. Geen afbeeldingen, niet afleiden dus op de preekstoel.

Absolute topper is natuurlijk de grote kathedraal, van buiten even bijzonder als aan de binnenkant. Buiten eerst maar: dit grootse thema van donker-lichte lijnen wordt over doorgezet, alleen af en toe doorbroken door grootse en uitbundige versieringen of thematische afbeeldingen.

Dit zijn maar enkele voorbeelden van het allermooiste van de gevel: er wordt in Adam zij een opening gemaakt en dan wordt Eva eruit gehaald. Dat is een deel van een van de vier grote panelen: andere zijn de boom van Jesse (waarvan hier ook een deel), het leven van Jezus en het laatste oordeel en de opstanding. Dit laatste is het thema van de mooiste renaissance-fresco's in de zijkapel, rechts vooraan. Luca Signorelli heeft daar de ontwikkeling van de renaissance voortgezet door blijdschap en ontzetting bij de figuren die verdoemd worden dan wel de hemel ingehesen.
Die tegenstelling tussen goed of slecht hadden we zelf ook: van prachtig weer werd het een heftige stortbui, juist toen we op een mooi terras alweer zaten te lunchen.

Tot slot: Todi was ook mooi. We hadden twijfels aan de omgeving van het Lago Trasimeno, maar die wat kale, vlakke vlakte bleek toch mooie verrassingen te hebben, vooral in de bergdorpjes op enige afstand van de lage delen. Op een leuk terrasje daar de foto's die we met het nieuwe fototoestel namen, de Nikon VR, van Floris overgenomen, omdat hij wel zwaar is en van dichtbij niet zo ;praktisch.

Voor deze twee reisgenoten fantastische herinneringen.