Gezondheid, beetje welvaart en vooral vrede voor 2014!

Het regent, het is een beetje koud en nogal grauw: tijd van Kerst, balans opmaken en ook eindejaarswensen. Ditmaal met wat foto's er bij. Eerst maar ons zelf, de 71 jaar dragen we gelukkig nog in goede gezondheid, redelijke welvaart en in vrede met onszelf, de wereld om ons heen. Kijk maar:

In 2013 kwamen Irene en vooral Inge bij van de zware bevallingen van het jaar ervoor. Meisje Maud groeide voorspoedig, net zoals de stevige Diemer. Onze zonen Floris en Stijn moesten heel hard werken, vaak vroeg opstaan in de morgen, want dat hoort bij het moderne ouderschap (waarschijnlijk ook bij het oude, maar dat vergeten wij gemakkelijk.
Paule schreef de laatste aflevering: no 90, van de STEENBRINK TIMES vol, want aan alles komt een einde en de Steenbrinken werden wel ouder, al hadden we geen stervende in de familie.
Karel gaf een laatste HOVO-cursus, in Utrecht, en heeft daar voorlopig punt achter gezet. Karel schreef ook het laatste hoofdstuk van een project van de laatste zes jaar: het 3e deel van de katholieke geschiedenis, Catholics in Independent Indonesia. Een hele opluchting.  Daartussendoor redigeerde hij ook een boek over Fethullah Gülen en zijn invloed in Europees Moslimland.
Er waren reizen: met de zussen Alice en Edwien naar Engeland/Kent in Mei; naar Franciscus en Assisi/Perugia in September. Karel gaf enkele gastcolleges in Indonesië met als aanleiding de oprichting van ASAKKIA, Associatie van Christelijke Islamologen in Indonesië.

Er waren nog meer 'zakenreizen':  begin Februari naar Parijs voor de evaluatie van een academisch Islam-project en begin Juli naar Lissabon voor EUROSEAS, waar zo'n 650 Indonesiëkenners bijeen kwamen voor het geven en aanhoren van lezingen, bijpraten over projecten e.d. Kleinkinderen, uitloop van werk: ja, ook wel romans lezen, wat Paule veel meer doet dan Karel, wandelen, en soms fanatiek films kijken. Wij prijzen ons dat we in een mooi en vreedzaam land wonen en wensen dat iedereen om ons heen helemaal toe!

Over de tunnelvisie van de Nederlandse bisschoppen

Met groeiende verbazing en ergernis heb ik het 30 p. lange stuk van de Nederlandse bisschoppen voor hun ad limina bezoek in Rome gelezen. Wat een treurnis, wat een gemis aan perspectief, wat een tunnelvisie. Er is een stevig stuk geschreven door de groep Bezield Verband. Zie daarvoor http://www.bezieldverbandutrecht.nl/ Zij zeggen: de bisschoppen vergeten om aan zelfkritiek te doen. Lees dat vooral!

Nog een extra punt. Er staat een rare zin in: De facto zijn vele gedoopte rooms-katholieken eigenlijk  te beschouwen als catechumenen. Spirituele en catechetische vorming is essentieel (blz. 14). Dat komt toch een beetje over als de praktijk van de neo-catechumenen die als een ziekte in parochies binnenkomen en iedereen die niet aan hun normen beantwoordt afschrijven.Iedereen die niet denkt en doet als de bisschoppen wordt als kerkverlater gezien en absoluut verloren. Zij denken daarbij in een tunnelvisie: waar die mensen dan verder hun inspiratie vandaan halen interesseert hen kennelijk niet, want zij zijn uit hun tunneltje van de wekelijkse mis onder leiding van een beboorde priester verdwenen. Ja, als je maar één product in de supermarkt verkoopt en dan blijkt het aantal klanten in te zakken, moet je niet de klant de schuld geven, maar de verkoper van het product.
Door hen zouden we meer begeleid moeten worden naar, ja naar wat? Inhoudelijk wordt daar niets over gezegd.
In oudere tijden was er de hoeveelheid van kloosterorden, kapellen, met allemaal eigen bewegingen. Veel nieuwe spirituele initiatieven zijn tegenwoordig buitenkerkelijk. Ja, daar zal toch naar gekeken moeten worden, en dan liefst op een positieve en leuke manier, want anders wordt het echt helemaal niks: de gelovigen gaan een andere kant uit en de bisschopen verlaten de gelovigen. Maar zij noemen dat arrogant dat zij verlaten worden. Ga heen in vrede, zou ik bijna zeggen.
Het blijkt dat het tijdschrift Happinez al meer abonnementen heeft  (180.000) dan er regelmatige katholieke kerkgangers zijn. Het zou goed zijn om eens naar die club te kijken en iets positiefs en concreets voorop te stellen!

De prettige dissonanten van Hans Leeuwenhage

Voor de Utrechtse Janskerk heeft dirigent Hans Leeuwenhage een Miss Bilingua geschreven. Het is nog een korte (Lutherse) mis: alleen Kyrie en Gloria. Die zijn genomen uit de 11e Gregoriaanse, maar daarnaast muziek op teksten van Sietze de Vries. Het is sobere muziek, die goed in het gehoor  ligt. Beetje in de stijl van Duruflé, bijna-vrije maat, heel veel maat- en tempowisselingen. Veel dissonanten, bijna glijdende noten als een schaakspel. Zonder paardesprongen, kleine intervallen.

We zongen deze misdelen, samen met enkele andere liedcomposities van Hans Leeuwenhage tweemaal. De eerste keer was op een lieddag in de Janskerk, waar ik geen foto's van heb. Die zaterdag, 16 november 2013 was met een goed gevulde Janskerk, waar vooral ook fans van Sytze de Vries bij waren. Hanna Rijken zong met haar theologenkoor toen ook een aantal door De Vries vertaalde Engelse hymns. Ik vond dat eerlijk gezegd vreselijk: helemaal verouderde theologie en religieuze gevoelen die helemaal niet bij ons passen en dan in veel te lange hymns, soms zelfs wel tien strofen.

Bij de liederen van Leeuwenhage zelf  werden korte teksten juist vaak herhaald: zoals Bach bij een openingskoor van een cantate aan twee regels genoed heeft: zo bij 'Wij gaan naar Sion':
Wij gaan naar Sion waar ded wijsheid woont
daat weten ze de route van de vrede
daar is een nieuwe aarde neergedaald..
De tweede keer was 23 november in de grote Basiliek van Ijsselstein. Het was er steenkoud, werd uiteindelijk donker (dat is aan de foto's te zien: Hans Leeuwenhage kreeg een heiligenkroon om zijn hoofd!). Maar die kerk is wel geweldig mooi en heerlijk om te zingen, misschien ook wel omdat er zo'n prachtige akoestiek in die kerk zit.

Er was ook een schattig Mariabeeld, met nog een levendige pelgrimage. De tieners van Martine gingen daar voor hun schoolexamen naar toe om een kaars op te steken. Volhouden zo!

Dit is het beeldje (20 cm hoog, maar niet), uit de 12e eeuw. De huidige verering is opnieuw begonnen in 1937.