Nog een extra punt. Er staat een rare zin in: De facto zijn vele gedoopte rooms-katholieken eigenlijk te beschouwen als catechumenen. Spirituele en catechetische vorming is essentieel (blz. 14). Dat komt toch een beetje over als de praktijk van de neo-catechumenen die als een ziekte in parochies binnenkomen en iedereen die niet aan hun normen beantwoordt afschrijven.Iedereen die niet denkt en doet als de bisschoppen wordt als kerkverlater gezien en absoluut verloren. Zij denken daarbij in een tunnelvisie: waar die mensen dan verder hun inspiratie vandaan halen interesseert hen kennelijk niet, want zij zijn uit hun tunneltje van de wekelijkse mis onder leiding van een beboorde priester verdwenen. Ja, als je maar één product in de supermarkt verkoopt en dan blijkt het aantal klanten in te zakken, moet je niet de klant de schuld geven, maar de verkoper van het product.
Door hen zouden we meer begeleid moeten worden naar, ja naar wat? Inhoudelijk wordt daar niets over gezegd.
In oudere tijden was er de hoeveelheid van kloosterorden, kapellen, met allemaal eigen bewegingen. Veel nieuwe spirituele initiatieven zijn tegenwoordig buitenkerkelijk. Ja, daar zal toch naar gekeken moeten worden, en dan liefst op een positieve en leuke manier, want anders wordt het echt helemaal niks: de gelovigen gaan een andere kant uit en de bisschopen verlaten de gelovigen. Maar zij noemen dat arrogant dat zij verlaten worden. Ga heen in vrede, zou ik bijna zeggen.
Het blijkt dat het tijdschrift Happinez al meer abonnementen heeft (180.000) dan er regelmatige katholieke kerkgangers zijn. Het zou goed zijn om eens naar die club te kijken en iets positiefs en concreets voorop te stellen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten