"Die mij droeg op adelaarsvleugels..."

Ik heb het altijd moeilijk gevonden om een religieuze dimensie te ontdekken bij afbeeldingen van Griekse en Romeinse goden. Vader Zeus/Jupiter ziet er meer uit als een mafiabaas met veel liefjes, dan als een goedertieren vader. Zeker als hij zich vermomt tot een krachtige, zeer mannelijke stier en zo Europa van Libanon naar Kreta ontvoert. Alleen bij het Pergamon-altaar waar de krachten van de chaos worden getemd en enige orde wordt geschapen kunnen we hem nog wel zien als vredesvorst.

Maar een mooie afbeelding zagen we in Dougga, waar we naar toe gingen door een heel groen dal, vroeger de 'graanschuur voor Italië'. Daar wordt de vergoddelijking van keizer Antoninus Pius uitgebebeeld in het middelste van de drie tempels op het forum: tussen die voor Juno en Minerva staat daar de tempel van Jupiter. In het Fries de afbeelding dat de keizer wordt opgeheven door een adelaar, naar Deuteronomium 32:11 zoals een arend over zijn jongen waakt en voortdurend erboven blijft zweven, zijn vleugels uitspreidt en zijn jongen daarop draagt. In een andere versie van Huub Oosterhuis zingen we dat ook wel, nu ook voor Antoninus Pius!

Je moet de foto wel goed bekijken, eventueel even erop klikken zodat hij nog vergroot wordt, want de adelaar is goed te herkennen maar van Antoninus Pius is weinig overgebleven. Dat is het dus toch wel meestal bij die oude ruïnes, je moet er een verhaal en wat fantasie bij hebben om het echt mooi te vinden.

Meest curieuze beeld in Dougga is wel de goed bewaarde openbare toiletten, hier 'gebruikt' door een deel van ons gezelschap.

Je moet even goed kijken, maar dit zijn twee opnamen van dezelfde halve cirkel met gemakkelijke gaten!