Komen we in onze prachtige Janskerk en we krijgen als het ware een mandala van joods-christelijke erfgoed: de Geest is als het water waarin een jong visje zwemt, al weet die niet wat water is, want daarin leef je al sinds Gods Geest over de wateren zweefde en de mensen op het droge zette, maar de vissen in de zee liet.
Mozes in de Brandende Braambos, ook vuur van Gods aanwezigheid. Nieuw leven voor de oude dode botten. Oosterhuis schreef daarover: in zijn lied Naam uit het vuur...
Die schikte onze stukken weer tot een;
blies onbevlekte huid over ons heen
De Naam riep: Mensenkind, sta op je voeten
...
Adem van onbegonnen nieuw begin,
heilige stormwind,
laat niet af, doorvuur ons.
Spreek moed, volharding wijsheid, vrede in.
Dat zijn dus enkele van de 7 gaven van de Heilige Geest!
Bij het lezen van Handelingen 2 volgden wij de vertaling van Harry Pals. In vers 13 geeft de nieuwe bijbelvertaling: Ze zullen wel dronken zijn, die mannen die in allerlei talen staan te brallen. Harry vertaalde dit onschuldig met 'zoetigheden' maar dit verklaart niet waarom de omstanders er zo verbijsterd over waren.
Ging ik op zoek naar het woord gleukos en dat blijkt inderdaad most, jonge, nieuwe wijn te betekenen. Bubbels dus. Kwam ik in Kittel (het grote woordenboek voor Evangelie-Grieks) die gleukos niet tegen, maar wel de glossolalie: blijkt dat helemaal niet joods, maar een uitbundig Grieks fenomeen te zijn. Er zijn verwijzingen naar de extase bij de Dionysius-vieringen, de god van de wijn. Werd toch mijn achterdocht tegen de al-te-joodse verklaring van heel het Geest-gebeuren van vandaag nog weer wat versterkt. Waarvan acte. Maar ja, Kittel wordt ook wel beschuldigd van anti-semitisme. Zit dat dan ook in het 'weglaten' van de joodse verklaringen voor de tongen? Of is hier iets te horen van de voorkeur voor een plaatsing van de Jezus-overlevering binnen het Hellenisme, zoals Henk-Jan de Jonge doet, tegenover mensen die de Joodse tradities overal in willen zien?
Alles bijeen hebben we heerlijk gezongen, mooie muziek, al was het wel een soort totaaloverzicht van bijbelse beelden; levendige preek, alle stoelen in de kerk bezet, dus een begeesterde viering. Blijven bij mij wel vragen over bij zo'n groots reservoir aan bijbelse woorden die in het gewone taalgebruik bijna niet toepasbaar blijken te zijn. Veel zoetigheden dus, maar ze houden ons niet zoet en rustig.
Wat weinig aandacht kreeg was wat er in het huis zelf gebeurde: de stormwind die in het huis plaats vond, maar kennelijk toch ook een geluid gaf waar anderen op af kwamen. Ook in 10:44-46 komt de Geest over de mensen bij de bekering van Cornelius in een huis en beginnen ze klanktaal, zoals NBV het lalein glossais vertaalt.
Ik heb er het moeizame boek van Piet Schoonenberg De Geest, het Woord en de Zoon nog eens op nagelezen. Hij schrijft voorzichtig, want de Inquisitie leest mee! Er is bij Johannes een Logos-theologie, waarbij de eeuwige Logos afdaalt in de duisternis. Bij Lukas is er een Geest-overdracht, al bij de aankondiging van de geboorte blijkt de baby van de Geest overschaduwd te zijn. Als Jezus dan opgroeit beheerst de Geest hem meer en meer, voert hem naar de woestijn. Bij de doop in de Jordaan daalt die Geest op Jezus af. Daarna keert Jezus 'in de kracht van de Geest terug naar Galilea'. Zo gaat het door: Schoonenberg heeft een voorkeur voor de Geest-gedachte omdat die meer een groei in Jezus kan verklaren, terwijlde logos zo plomp helemaal klaar afdaalt.
Blijven we toch zitten met zo'n groot arsenaal aan bijbelse beelden en woorden, waar het moeizaam mee werken is in de gewone wereld, van ontbijt tot de bubbels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten