Omdat ik het zo mooi vond, hierbij nog een enkele impressie van de tentoonstelling over liturgische kleding, in feite dus de 4: kazuifel, Pluviale, twee dalmatieken (met een enkele bisschopsmijter, pantoffels, handschoenen en dekje voor de pateen).
Een kleine huisje:
casa, casuola, dat is begin voor het woord kazuifel. Geen gewone toga dus, maar een ambtkleed, waarbij de persoon macht verdwijnen achter de indrukwekkende gevel van het kazuifel.
In totaal waren er vijf zalen vol met de pracht en praal, vooral van de bisschoppen van Utrecht, maar ook wel wat Oud-Katholieken, een pastoor uit Oudewater. Temidden van kanuniken, koorknapen en -zangers, moet dit indruk hebben gemaakt. Ooit. En nog steeds is ook de kleding van de dames bij de Oscar-uitreikingen groots.
De tentoonstelling is gemaakt naar aanleiding van een grote gift van het bedrijf Stadelmeier dat van 1930-2012 belangrijk was (met een 8 ateliers wereldwijd) in de productie van dit soort pronktekstiel.
Er werd stevig vernieuwd. In de jaren 1950 werd het al soberder, zij het nog wel erg expressief: op grote afstand goed zichtbaar.
Er was ook voor de eenvoudige Bisschop Bekkers een prachtige mijter, compleet met handschoenen.
Het leukste verhaal kwam aan het einde. De firma Stadelmeier experimenteerde met de stola over het kazuifel hangende. Dit werd ook gebruikt door Johannes Paulus II tijdens zijn zo schokkende ruzie- en demonstratiebezoek aan Nederland. Daarmee werd dit eindelijk ook geaccepteerd voor de hele katholieke kerk,
nihil obstat dus. En bleek nu ook hoe ouderwets die 'nieuwe zwarte' begrafenisparamenten in Venray wel waren, enkele jaren geleden.
Let op de hoge kraag, die ervoor zorgt dat de stola netjes op zijn plaats blijft. En zwart is in de kerk uit,ook al mag het elders in de mode domineren. Maar de kerk gaat ook hier toch nog steeds heel veel een eigen weg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten