Toen Ahmed Akgündüz in 2003 uitgenodi9gd werd om naar
Nederland te komen als rector van de IUR, Islamitische Universiteit Rotterdam,
twijfelde hij. Hij had immers ook een uitnodiging voor een positie bij
Princeton University. In een droom verscheen hem Said Nursi die hem zei dat hij
naar Rotterdam moest gaan om de Europeanen te helpen. 'Wij, Moslims moeten hen
helpen, want zij kunnen de strijd tegen de secularisatie zelf niet aan.'
Nu lijkt het omgekeerd: in de visie van Fethullah Gülen (en
heel veel anderen!) is Turkije aan het afglijden naar een dictatuur en hebben
ze Europa nodig om een gezonde maatschappij te herstellen.
Het onderstaande schreef Gülen naar aanleiding van het
bezoek van Erdogan aan Trump, waar ook om zijn uitlevering was gevraagd.
Gelukkig en wijselijk heeft Trump dat niet kunnen toestaan: daar gaat hij ook
niet over. Hieronder de Nederlandse vertaling van de overweging van Gülen. De
Turkse en Engelse tekst is te vinden op https://www.fgulen.com/en/press/columns/51300-the-turkey-i-no-longer-know.
Twee maatregelen zijn van uitermate belang om de democratische regressie terug te
keren in Turkije.
Ten eerste, een nieuwe civiele constitutie zou moeten worden opgesteld middels een democratisch proces waarin de input van alle segmenten van de samenleving in acht wordt genomen, een die overeenkomt met de internationale en humanitaire normen en die gefundeerd is op de lange term succes van de Westerse democratieën.
Ten tweede, een onderwijscurriculum die democratische en pluriforme waarden benadrukt en het kritisch denken ondersteunt, moet worden ontwikkeld. Elk student moet het belang van de balans tussen overheidsmachten, individuele rechten, scheiding der machten, de onafhankelijke rechterlijke macht en persvrijheid inzien, en de gevaren van nationalisme, politisering van religie en verering van de staat of een leider.
Echter, voor dat kan gebeuren, moet de Turkse overheid de onderdrukking van zijn volk stoppen en de individuele mensenrechten, die door Erdogan zijn geschonden, weer rechttrekken.
Ik zal waarschijnlijk niet lang genoeg leven om de Turkije te zien als een voorbeeldige democratie, maar ik zal bidden dat de neerwaardse autoritaire trend gestopt kan worden voordat het te laat is.
Hieronder een weergave van een groot deel van het artikel dat ook in Washington Post is geplaats, rond 15 mei 2017. Met dank aan de mensen van de site https://fgulen.com/nl/. Nu de presidenten van de Verenigde Staten en Turkije in het Witte Huis
elkaar gaan ontmoeten op dinsdag, komt de leider van het land dat ik nu voor
bijna twee decennia lang mijn thuis heb genoemd oog in oog met de leider van
mijn vaderland. De twee landen hebben veel op het spel, inclusief de strijd
tegen de Islamitische Staat, de toekomst van Syrië en de vluchtelingencrisis.
Maar het Turkije dat ik ooit kende als een inspirerend land dat onderweg was
naar het consolideren van zijn democratie en een matige vorm van secularisme,
is nu het speelveld geworden van een president die er alles aan doet om meer
macht te vergaren en elk tegengeluid te dempen.
Het westen moet Turkije helpen om terug te keren naar een democratisch pad.
De ontmoeting op dinsdag en de NATO top volgende week zouden gebruikt moeten
worden als een gelegenheid om deze inspanningen te bevorderen.
Sinds 15 juli, in de nasleep van een betreurenswaardige couppoging, heeft de
Turkse President Recep Tayyip Erdogan systematisch onschuldige mensen vervolgd
— 300.000 Turkse burgers zijn gearresteerd, ontslagen, vastgehouden ofwel hun
leven verwoest, of het nou Koerden zijn, Alevieten, seculieren, links-gezinden,
journalisten, academici of participanten van de hizmetbeweging, de
vredesgezinde humanitaire beweging met welke ik geassocieerd ben.
Toen de couppoging zich ontplooide, had ik het sterk afgekeurd en er afstand
van genomen. Verder, had ik gezegd dat iedereen die onderdeel was van de poging
mijn idealen had verraden. Desondanks, en zonder bewijs, beschuldigde Erdogan
mij direct van het orkestreren van de coup op een afstand van 8000 km.
Zijn het de medicijnen die hier zijn gezicht wat boller maken?
Ten eerste, een nieuwe civiele constitutie zou moeten worden opgesteld middels een democratisch proces waarin de input van alle segmenten van de samenleving in acht wordt genomen, een die overeenkomt met de internationale en humanitaire normen en die gefundeerd is op de lange term succes van de Westerse democratieën.
Ten tweede, een onderwijscurriculum die democratische en pluriforme waarden benadrukt en het kritisch denken ondersteunt, moet worden ontwikkeld. Elk student moet het belang van de balans tussen overheidsmachten, individuele rechten, scheiding der machten, de onafhankelijke rechterlijke macht en persvrijheid inzien, en de gevaren van nationalisme, politisering van religie en verering van de staat of een leider.
Echter, voor dat kan gebeuren, moet de Turkse overheid de onderdrukking van zijn volk stoppen en de individuele mensenrechten, die door Erdogan zijn geschonden, weer rechttrekken.
Ik zal waarschijnlijk niet lang genoeg leven om de Turkije te zien als een voorbeeldige democratie, maar ik zal bidden dat de neerwaardse autoritaire trend gestopt kan worden voordat het te laat is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten