Avila

Na het gezellige, wat protserige maar toch erg provinciale Aranjuez en het overdonderende Toledo gingen wij in de kou naar het hoge (1100 m!) en veel kleinere Avila. Er is een grote serie palacio, herenhuizen of stadspaleizen dus, die ook zijn opengesteld, maar die hebben wij maar even overgeslagen. Belangrijkste voor ons was Avila toch wel vooral de middeleeuwse sfeer, de intact gebleven stadsmuren, zeker zo mooi en nog echter dan die van Carcasonne, maar vooral de stad van Jan van het Kruis en de grote Teresa.

Het was lente (en na 13:00 ook best wel warm), nog veel sneeuw op de bergen in de omtrek  en Karel had dus zijn jasje maar aangetrokken, al was het al warm toen wij in Aranjuez vertrokken.

Ook hier, als in Toledo een kerk waarbij het centrale deel is ingenomen door twee afscheidingen: priesterkoor en de plek voor de kanunniken. Maar erom heen valt nog heel veel te zien. Een Santiago Matamoros, die ergens in Noord-Spanje in 844 de Spanjaarden tegen Moren hielp tijdens een veldslag, waarom hij die bijnaam kreeg en de grote verering in Compostella. hier midden in de bovenste rij van de retabel.

De twee mystieke en tegelijk kerkhervormende leiders van het Spanje van de contra-reformatie. Over Jezuïeten hoorden of zagen wij hier weinig, nog minder over de neigingen van sommige Spanjaarden tot het volgen van de Reformatie (bijvoorbeeld Michel Servet).