Warschau

Op onze 11-daagse trip naar Polen waren we 17-19 in Warschau.  Over Mragowo, stadje aan een groot meer van die naam, valt nu weinig te vertellen. We hadden er een heerlijke rustdag (uiteindelijk) in een goed hotel, nadat we de eerste nacht in een noodkamertje op een heel kleine bank waren geplaatst. Het meer was te groot om er echt om heen te lopen, maar de sfeer perfect en het stadje ook erg leuk. Hieronder één sfeerfoto.

De 17e gingen we naar Warschau met het plaatsje Pultusk als lunchplek. Er was een heel groot bisschopspaleis, kennelijk van belangrijke bestuurders: middeleeuwse muren, een rond renaissance-paleis, nu in gebruik voor de wat betere auto en dito bestuurder.
Volgens ons reisboek heeft het stadje de grootste, zeker de langste markt van Polen. De drukte was er niet naar. Midden op dat marktplein staat een oude toren naast een nieuw stadhuis. De andere kant was iets drukker, maar het geheel bood een wat slaperige, melancholische indruk. Misschien geldt dat ook wel voor alles wat wij in Polen zagen: eerder tristesse dan uitbundigheid. Zelfs de walsen van Chopin zijn niet echt vrolijk en de Polka werd pas in Oostenrijk luidruchtig vrolijke muziek.

In Warschau gingen wij na aankomst meteen naar de ode stad, tenminste zoals het nu heet, want het is allemaal mooi nieuw gebouwd/herbouwd. Eerst het koningspaleis (vanaf 1600, nadat eerst Krakow de koningstad was geweest), met op de achtergrond de kathedraal en daarnaast meteen een Jezuïetenkerk.

Dat grote dak van die kathedraal, erg groen, ziet er allemaal mooi strak en nieuw uit. Zo ook het rood van het paleis met zijn groene bollen er bovenop. Erg geinig vonden wij de beschildring van een enkel oud huis, maar dan door de bouwvakkers in hun 'selfie' die zij hierop hadden geplakt.

Nieu alleen Kopenhagen, ook Warschau heeft een zeemeermin als een stoere beschermvrouwe  op de grote markt. De huizen als elders, Atrecht, Brussel, Gdansk, nu dus Warschau.

 Paule zit hier op een bank waaruit je Chopinmuziek kunt laten horen. Ze zit voor de kerk, waar Chopin ooit orgel heeft gespeeld. Aan de overkant de kerk waar zijn hart wordt bewaard. Er is een Chopinmuseum en van alles dus. Hij is wel de beroemdste ex-inwoner van deze stad.

Op loopafstand van ons hotel wordt dit gigantische Pantheon gebouwd, voor een aantal religieuze en politieke Polen, maar vooral voor Johannes Paulus II (die overigens in Rome is begraven).m We mochten er niet naar binnen. Rechts staat een instituut voor de studie van een en ander, waar alleen Poolse publicaties waren en niemand ons in het Duits, frans of Engels te woord kon doen. De bruine substantie voor het Pantheon zijn een grote stapel stoelen, zodat mensen buiten de plechtigheden binnen ook kunnen volgen. Maar wij zagen alleen nog maar een heftruck daarbinnen staan. Iets voor de volgende reis dus.

Nog meer nieuw en supernieuw gebouwd in Warschau: op de voorgrond het cultuurpaleis, tussen 1952-5 gebouwd door de communisten voor partij en volk. Daarachter wat structuren van het nieuw Warschau. In dat gebied van het joodse ghetto en andere wijken is weinig van de bouwwerken vóór 1944 overgebleven: eerst de Duitsers, toen de Russen, zodat Warschau grotendeels helemaal opnieuw gebouwd is en wordt. Een soort Rotterdam dus.

Onze middag in Warschau was helemaal gewijd aan Joodse monumenten. Er was één synagoge weer opgebouwd, met daaromheen duidelijk een kleine joods gemeenschap, vrouwen die het hoofdhaar bedekt hielden, mannen in lange zwarte jassen. Boven staat een kale boom op de plek vanwaar 450,000 joden zijn afgevoerd vanaf het treinstation van het ghetto. midden is het monument dat al in 1948 werd opgericht voor de 'helden van de opstand in het ghetto'.  Daartegenover staat een heel groot, heel indrukwekkend museum van de geschiedenis van de Joden in Polen. waarom het er zo veel waren (koning had weinig gezag, maar kon wel hun toestemming regelen en hun belasting innen) en hoe het hen lange tijd redelijk goed, uiteindelijk zo slecht verging.

Eén klein momentje van die tentoonstelling. Er kwam ergens een bron, waarin de vrouwen hun rituele baden deden. Dat is geen stromend water van een beek of rivier, maar is die rituele wassing dan wel geldig? Dat was een punt van discussie voor de een debat verslaafde joodse rabbijnen.