Turkije in Amsterdam

Op 15 November hield Gürkan Celik 'and friends' (vooral Tijl Sunier van de VU) een mooie dag in Amsterdam om de huidige situatie in Turkije te bespreken. Zo'n 15 lezingen en discussies in het sjieke gebouw van de Industriële Grote Club op Damplein 27: nog de sfeer van de grote fauteuils van rond 1900.
De morgenzitting werd goed (strak én vol humor) geleid door Meindert Fennema, die zelf even aangaf dat de Turken, anders dan de Marokkanen zo goed in Nederland integreerden omdat ze veel vertrouwen hadden in het lokale bestuur. Thomas von den Dunk gaf een overzicht over het Nederlandse integratiedebat, waar Bolkestein al eind jaren 1990 vond dat Turkije er niet bij hoorde (maar als EU commissaris gaf hij wel toe), wat dan door Fortuin en Wilders is voortgezet. Cyprus is nog een extra probleem bij dit alles.
Bill Park een Amerikaanse Turkije specialist prees Davutoglu als een goed architect voor buitenlandse relaties, maar moest in mei 2016 weg, want Erdogan heeft als motto The winner takes all! Dat kan eigenlijk niet. De economie van Turkije heeft ongeveer de grote van Nederland: You can't be a big country if your economy is like the Dutch. Probleem in de Turkse politiek is dat het allemaal zo aan personen gebonden is.
Joris van Bladel sprak vanuit de Russisch-Turkse relaties. Beide landen hebben een sterk nostalgisch gevoel. Zwakke landen geleid door sterke leiders.

Van links naar rechts: Spark, Thomas von den Dunk, Joost Lagendijk, Mennema + onbekende (Marc Guillet?)
Enkele opmerkingen van Joost Lagendijk: er is een drastische verandering aan de gang van een liberale democratie naar een strak gecontroleerde regering. Er is een politiek vier-stromenland met MHK nationalisten, Kemalisten, Koerden en dan de Erdogan-partij, AK. In de jaren 1990 waren er coalities die niet stabiel bleken, daar wil Erdogan dus niet aan. Veel rechters zaten bij MHP en samen met  de Gülen-mensen hebben zij de tol moeten betalen en zijn velen ontslagen. De AK Partij wil de enige woordvoerder voor nationale sentimenten zijn. Rond Erdogan is een culturs: hij wordt gezien als een God-given Messiah. 2023 is het magische jaar voor Erdogan. Dan wordt 100 jaar nieuw Turkije herdacht en moet de nieuwe Atatürk zijn glorie kunnen presenteren. De MHP gaat meehelpen om Erdogan een grootse presidentiële positie te geven.

In de middagzitting was Froukje Santing de voorzitter: de enige vrouw en dan nog niet eens als spreker (er waren wel nog een of twee vrouwen op de lijst, maar verhinderd). Naast Froukje zit Nico Landman die sprak over Diyanet als ondersteuning van Erdogan en instantie die bezig is to redefine the role of religion in Turkey. In 2012 heeft Diyanet een hadith-verzameling met commentaar gepubliceerd. Daarin staat over geloofsafval, dat de 'bekende hadith' moet gelezen worden als een geval van gewapend verzet tegen de regering, gepaard gaande met geloofsafval. Dan is de doodstraf nodig, maar niet in een simpel geval van geloofswisseling, want vrijheid van religie, zelfs change of religion is een onderdeel van de vrijheid van religie.
Nico Landman besprak wel het document tegen Gülen dat op een Diyanet-bespreking van 3-4 Augustus voorgesteld werd en aangenomen. Onder meer 20 stellingen tegen Gülen die zeer drastisch zijn! Door zijn interreligieuze contacten zou Gülen het geloof in één God absoluut gesteld hebben en het 2e zinnetje van de geloofsbelijdenis als onbelangrijk hebben beschouwd. Onbegrijpelijk als je ziet hoe Gülen zelf over de profeet schrijft. Maar het maakt Gülen dus wel als een soort afvallige!