Boeken opruimen

Nog geen enkele blog hierop geschreven dit jaar. We zijn te druk met twee zaken: allereerst veel zieken in de familie. En dan: we kopen een nieuw huis (in dit geval een appartement) en het huis moet leeg komen. Daarom dit verhaal, dat ook geschreven werd voor het maandblad van de Utrechtse Janskerkgemeente. Hieronder een foto van kleindochter Mette bij de kerstkrib in het tuincentrum (waar ze dit jaar zowaar een kapel, compleet met biechtstoel hadden). Daaronder een slechte foto van de kerstgroep die we in de Janskerk hadden geplaatst, inclusief het kasteel van Herodes!

 

Een van de meest geliefde liederen van de Janskerk is wel Boek je bent geleefd met allerlei mooie zinnen: wie maar leeft om meer te krijgen, die zal  sterven aan zijn eigen overvloed  .. Liefde tegen liefdespijn.. En dan die overvloed aan noten die de pianisten uit de vleugel over dit grootse lied heen strooien.  't  Meeste van een mensenleven wordt het minste opgeschreven.

Daaraan moest ik denken toen mijn oudste zoon over de vele boeken in ons huis begon: 'Pa, je zorgt maar dat je ze een goede bestemming hebt gegeven, want wij bestellen een container en daar gaan ze allemaal in.'

Vanaf de jaren 1960 verzamel ik boeken. Vooral vanaf mijn onderzoekstijd in Indonesië heb ik er in overdaad gekocht. Gedrukt op grauw krantenpapier, met wormgaatjes voordat wij kamfer op de planken strooiden, en zo goedkoop. Wij woonden later op de campus van de islamitische universiteit van Jakarta, want ook dat hoorde tot Nederlandse ontwikkelingssamenwerking. Zei een ambassade-medewerker eens: 'Exporteren wij zand naar Arabië? Doceren wij Islam in Indonesië?' Ja, dat dus ook, op verzoek van een minister van godsdienst, die niet wilde dat teveel studenten naar het Middenoosten gingen studeren en dat er ook maar eens een niet-moslim uit het westen op die islamitische universiteit moest komen doceren. 

Afijn, gemiddeld per jaar zo'n 500 boeken. Dat is dus meer dan één per dag en zeven jaar lang, later aangevuld via kortere bezoeken. Niet om meteen te lezen maar eerder voor het geval dat. Nu wij kleiner willen gaan wonen moet dat wel goed opgeruimd worden. Niet alleen afvalverwerker Gansewinkel zegt: 'Afval bestaat niet'. Nee, boeken zijn niet alleen geleefd, krijgen ook een nieuw leven als het kan. Voorlopig heb ik daar twee nieuwe opties voor gevonden. Een ervan is de Islamitische Universiteit Rotterdam, in 1998 opgericht, in 2003 opgedeeld in twee universiteiten, op ongeveer 1 km van elkaar in Rotterdam omdat er een conflict was: ook moslims zijn gewone normale Nederlanders en hebben onder elkaar conflicten. Afijn, bij de ene heb ik goede vrienden zitten en ik heb er als vrijwilliger ook colleges gegeven: religie in Nederlandse literatuur. Joseph in Dothan van Joost van den vondel, waarin zij ontdekten dat het verhaal van Jozef in Egypte bij christenen en moslims hetzelfde kan klinken. Zij kregen ook een opdracht 'Kerstverhalen schrijven', waarna bleek dat Kader Abdolah met zijn eigen Kerstverhaal uit de Volkskrant terecht ooit hoog scoorde bij de belangrijkste schrijvers van ons land. Naar die IUR in Rotterdam (Bergsingel 80, in een oude HBS, tegenover een mooie gereformeerde kerk gebouwd) zijn de eerste dozen al vertrokken met boeken vooral over christendom in Europa, een viertal planken over Islam in Nederland. Je verbaast je hoe snel je planken vol krijgt als je een beetje stevig verzamelt.

Een tweede bestemming wordt een samenwerking van een Islamitische Universiteit en een Protestante Theologische School in Banjarmasin, Indonesië. Er is gelukkig een stichting die vervoer en douane regelt en betaalt. Zij krijgen de oude Indonesische boeken (terug).